Imperium środkowoasyryjskie, obejmujące okres od wstąpienia na tron ​​Aszuruballita I około 1365 roku p.n.e. do śmierci Aszurdana II w 912 roku p.n.e., stanowi znaczącą fazę w historii Asyrii.Ta era oznaczała wyłonienie się Asyrii jako głównego imperium, opierając się na jej wcześniejszej obecności jako państwa-miasta z koloniami handlowymi w Anatolii i wpływami w południowej Mezopotamii od XXI wieku p.n.e.Pod rządami Aszuruballita I Asyria uzyskała niepodległość od królestwa Mitanni i zaczęła się rozwijać.Kluczowymi postaciami w dojściu Asyrii do władzy byli Adad-nirari I (ok. 1305–1274 p.n.e.), Salmanasar I (ok. 1273–1244 p.n.e.) i Tukulti-Ninurta I (ok. 1243–1207 p.n.e.).Królowie ci wynieśli Asyrię na dominującą pozycję w Mezopotamii i na Bliskim Wschodzie, wyprzedzając takich rywali jak Hetyci,Egipcjanie , Huryci, Mitanni, Elamici i Babilończycy.Panowanie Tukulti-Ninurty I stanowiło szczyt imperium środkowoasyryjskiego, będąc świadkiem podboju Babilonii i ustanowienia nowej stolicy, Kar-Tukulti-Ninurty.Jednak po jego zabójstwie około 1207 roku p.n.e. Asyria doświadczyła konfliktu międzydynastycznego i upadku władzy, chociaż upadek późnej epoki brązu nie miał na nią stosunkowo większego wpływu.Nawet podczas jego upadku władcy środkowoasyryjscy, tacy jak Ashur-dan I (ok. 1178–1133 p.n.e.) i Ashur-resh-ishi I (ok. 1132–1115 p.n.e.), pozostali aktywni w kampaniach wojskowych, szczególnie przeciwko Babilonii.Odrodzenie nastąpiło za czasów Tiglata-Pilesera I (około 1114–1076 p.n.e.), który rozszerzył wpływy asyryjskie na Morze Śródziemne, Kaukaz i Półwysep Arabski.Jednak syn po Tiglat-Pileserze, Ashur-bel-kala (około 1073–1056 p.n.e.), imperium stanęło w obliczu poważniejszego upadku, tracąc większość terytoriów poza swoimi głównymi regionami z powodu najazdów Aramejczyków.Panowanie Aszur-dana II (ok. 934–912 p.n.e.) zapoczątkowało odwrócenie losów asyryjskich.Jego szeroko zakrojone kampanie położyły podwaliny pod przejście do imperium neoasyryjskiego, rozszerzając się poza dawne granice imperium.Z teologicznego punktu widzenia okres środkowoasyryjski był kluczowy w ewolucji bóstwa Aszur.Początkowo będący uosobieniem miasta Assur, Aszur został utożsamiany z sumeryjskim bogiem Enlilem, który w wyniku ekspansji i działań wojennych Asyryjczyków stał się bóstwem wojskowym.Pod względem politycznym i administracyjnym Imperium Środkowoasyryjskie doświadczyło znaczących zmian.Przejście od państwa-miasta do imperium doprowadziło do rozwoju wyrafinowanych systemów administracji, komunikacji i zarządzania.Królowie asyryjscy, wcześniej noszący tytuł iššiak („gubernator”) i rządzący wraz ze zgromadzeniem miejskim, stali się władcami autokratycznymi, nosząc tytuł šar („król”), co odzwierciedla ich podwyższony status, podobny do innych monarchów imperium.