Obowiązkowy Irak, ustanowiony w 1921 r. pod kontrolą brytyjską, stanowił kluczową fazę we współczesnej historii Iraku.Mandat był konsekwencją rozpadu Imperium Osmańskiego po I wojnie światowej i późniejszego podziału jego terytoriów na mocy traktatu z Sèvres z 1920 r. i traktatu z Lozanny z 1923 r.W 1921 roku Brytyjczycy ustanowili Faisala I królem Iraku po jego zaangażowaniu w arabską rewoltę przeciwko Turkom i Konferencji Kairskiej.Panowanie Faisala I zapoczątkowało monarchię Haszymidzką w Iraku, która trwała do 1958 roku. Mandat brytyjski, ustanawiając monarchię konstytucyjną i ustrój parlamentarny, utrzymywał znaczącą kontrolę nad administracją, wojskiem i sprawami zagranicznymi Iraku.W tym okresie nastąpił znaczący rozwój infrastruktury Iraku, w tym utworzenie nowoczesnych instytucji edukacyjnych, budowa kolei i rozwój przemysłu naftowego.Odkrycie ropy w Mosulu w 1927 roku przez brytyjską firmę Iraq Petroleum Company znacząco wpłynęło na krajobraz gospodarczy i polityczny regionu.Jednak okres mandatu naznaczony był także powszechnym niezadowoleniem i buntem przeciwko rządom brytyjskim.Godna uwagi była Wielka Rewolucja Iracka z 1920 r., powstanie na dużą skalę, które znacząco wpłynęło na powstanie państwa irackiego.Bunt ten skłonił Brytyjczyków do zainstalowania bardziej uległego monarchy i ostatecznie doprowadził do niepodległości Iraku.W 1932 roku Irak uzyskał formalną niepodległość od Wielkiej Brytanii, choć wpływy brytyjskie pozostały znaczące.Przejście to zostało naznaczone traktatem anglo-irackim z 1930 r., który pozwolił na pewien stopień samorządności Iraku, zapewniając jednocześnie interesy brytyjskie, szczególnie w sprawach wojskowych i zagranicznych.Obowiązkowy Irak położył podwaliny pod nowoczesne państwo irackie, ale zasiał także nasiona przyszłych konfliktów, zwłaszcza dotyczących podziałów etnicznych i religijnych.Polityka mandatu brytyjskiego często zaostrzała napięcia na tle religijnym, kładąc podwaliny pod późniejsze konflikty polityczne i społeczne w regionie.