Iran doświadczył okresu podziału, aż do wyłonienia się Timura , turko-mongolskiego przywódcy dynastii Timuridów.Imperium Timuridów, część świata perskiego, powstało po tym, jak Timur podbił większość Iranu po swojej inwazji, która rozpoczęła się w 1381 roku. Kampanie wojskowe Timura charakteryzowały się wyjątkową brutalnością, obejmującą powszechne rzezie i niszczenie miast.^[41]Pomimo tyrańskiego i brutalnego charakteru swojego reżimu Timur umieścił Irańczyków na stanowiskach administracyjnych oraz promował architekturę i poezję.Dynastia Timuridów utrzymywała kontrolę nad większością Iranu aż do 1452 roku, kiedy to stracili większość swojego terytorium na rzecz Turkmenów Czarnej Owcy.Turkmeni Czarnej Owcy zostali później pokonani przez Turkmenów Białych Owiec dowodzonych przez Uzuna Hasana w 1468 r., Który następnie rządził Iranem aż do powstania Safawidów .^[41]Era Timuridów była znacząca dla literatury perskiej, zwłaszcza dla sufickiego poety Hafeza.W tym okresie jego popularność i powszechne kopiowanie jego kanapy ugruntowały się.Pomimo prześladowań, z jakimi spotykali się sufi ze strony ortodoksyjnych muzułmanów, którzy często uważali ich nauki za bluźniercze, sufizm kwitł, rozwijając bogaty język symboliczny wypełniony metaforami mającymi zamaskować potencjalnie kontrowersyjne idee filozoficzne.Hafez, ukrywając swoje sufickie przekonania, umiejętnie posługiwał się tym symbolicznym językiem w swojej poezji, zdobywając uznanie za doskonalenie tej formy.^[42] Jego twórczość wywarła wpływ na innych poetów, w tym na Jamiego, którego popularność rozprzestrzeniła się na cały świat perski.^[43]