Osiem lat dwóch kadencji prezydenta Mohammada Khatamiego w latach 1997–2005 nazywane jest czasami erą reform Iranu.^[122] Prezydentura Mohammada Khatamiego, rozpoczęta 23 maja 1997 r., oznaczała znaczącą zmianę w krajobrazie politycznym Iranu, kładąc nacisk na reformy i modernizację.Zwycięstwo Khatamiego w wyborach, uzyskując niezwykłe 70% głosów przy wysokiej frekwencji wynoszącej prawie 80%, było godne uwagi ze względu na szerokie poparcie, w tym tradycyjnych lewicowców, liderów biznesu opowiadających się za otwartością gospodarczą i młodszych wyborców.^[123]Wybór Khatamiego zasygnalizował chęć zmian w społeczeństwie irańskim, szczególnie po wojnie irańsko- irackiej i okresie odbudowy po konflikcie.Jego prezydentura, często kojarzona z „2. Ruchem Khordad”, skupiała się na praworządności, demokracji i włączającym udziale w życiu politycznym.Początkowo nowa era przyniosła znaczną liberalizację.Liczba dzienników wydawanych w Iranie wzrosła z pięciu do dwudziestu sześciu.Wzrosła także liczba publikacji czasopism i książek.Irański przemysł filmowy rozkwitł pod rządami reżimu Khatamiego, a filmy irańskie zdobywały nagrody w Cannes i Wenecji.^[124] Jednakże jego program reform często kolidował z konserwatywnymi elementami Iranu, zwłaszcza tymi na potężnych stanowiskach, jak Rada Strażników.Te starcia często kończyły się porażką Khatamiego w bitwach politycznych, co prowadziło do rozczarowania wśród jego zwolenników.W 1999 roku na prasie pojawiły się nowe krawężniki.Sądy zakazały wydawania ponad 60 gazet.^[124] Ważni sojusznicy prezydenta Khatamiego zostali aresztowani, osądzeni i uwięzieni z powodów, które zewnętrzni obserwatorzy uznali za „sfabrykowane” ^[125] lub z powodów ideologicznych.Administracja Khatamiego była konstytucyjnie podporządkowana Najwyższemu Przywódcy, ograniczając jego władzę nad kluczowymi instytucjami państwowymi.Jego godna uwagi próba legislacyjna, „bliźniacze ustawy”, miała na celu zreformowanie prawa wyborczego i wyjaśnienie uprawnień prezydenta.Ustawy te zostały przyjęte przez parlament, ale zostały zawetowane przez Radę Strażników, co symbolizuje wyzwania, przed jakimi stanął Khatami podczas wdrażania reform.Prezydenturę Khatamiego charakteryzował nacisk na wolność prasy, społeczeństwo obywatelskie, prawa kobiet, tolerancję religijną i rozwój polityczny.Dążył do poprawy wizerunku Iranu na arenie międzynarodowej, nawiązując kontakty z Unią Europejską i zostając pierwszym irańskim prezydentem, który odwiedził kilka krajów europejskich.Jego polityka gospodarcza stanowiła kontynuację wysiłków poprzednich rządów na rzecz industrializacji, koncentrując się na prywatyzacji i integracji gospodarki Iranu z rynkiem światowym.Pomimo tych wysiłków Iran stanął w obliczu poważnych wyzwań, w tym bezrobocia i ciągłej walki z ubóstwem.W polityce zagranicznej Khatami dążył do pojednania w sprawie konfrontacji, opowiadając się za „dialogiem między cywilizacjami” i próbując naprawić stosunki z Zachodem.Pod koniec lat 90. kilka krajów Unii Europejskiej rozpoczęło odnawianie stosunków gospodarczych z Iranem, co doprowadziło do wzrostu handlu i inwestycji.W 1998 r. Wielka Brytania ponownie nawiązała stosunki dyplomatyczne z Iranem, zerwane po rewolucji w 1979 r.Stany Zjednoczone poluzowały swoje embargo gospodarcze, ale w dalszym ciągu blokowały bardziej znormalizowane stosunki, argumentując, że kraj ten jest uwikłany w międzynarodowy terroryzm i rozwija potencjał w zakresie broni nuklearnej.