Podczas II wojny światowej , gdy armie niemieckie odniosły sukces w walce ze Związkiem Radzieckim , rząd irański, spodziewając się zwycięstwa Niemiec, odmówił brytyjskim i sowieckim żądaniom wydalenia niemieckich mieszkańców.Doprowadziło to do inwazji aliantów na Iran w sierpniu 1941 r. w ramach operacji Oblicze, podczas której z łatwością pokonali oni słabą armię Iranu.Głównymi celami było zabezpieczenie irańskich pól naftowych i utworzenie Korytarza Perskiego, szlaku dostaw do Związku Radzieckiego.Pomimo inwazji i okupacji Iran zachował oficjalne stanowisko neutralności.Reza Shah został obalony podczas tej okupacji i zastąpiony przez swojego syna, Mohammada Rezę Pahlavi.^[82]Konferencja w Teheranie w 1943 r., w której uczestniczyły mocarstwa alianckie, zaowocowała Deklaracją Teherańską, zapewniającą Iranowi powojenną niepodległość i integralność terytorialną.Jednak powojenne wojska radzieckie stacjonujące w północno-zachodnim Iranie nie wycofały się natychmiast.Zamiast tego wspierali bunty prowadzące do powstania krótkotrwałych, prosowieckich separatystycznych państw w Azerbejdżanie i irańskim Kurdystanie - odpowiednio Azerbejdżańskiego Rządu Ludowego i Republiki Kurdystanu pod koniec 1945 r. Sowiecka obecność w Iranie trwała do maja 1946 r. , kończący się dopiero po obiecaniu przez Iran koncesji na ropę naftową.Jednak republiki wspierane przez Sowietów zostały wkrótce obalone, a koncesje na ropę naftową zostały następnie cofnięte.^[83]