Królewskie Węgry to nazwa części średniowiecznego Królestwa Węgier, gdzie Habsburgowie zostali uznani za królów Węgier w następstwie zwycięstwa osmańskiego w bitwie pod Mohaczem (1526) i późniejszego podziału kraju.Tymczasowy podział terytorialny pomiędzy rywalizującymi ze sobą władcami Janem I i Ferdynandem I nastąpił dopiero w 1538 r. na mocy traktatu z Nagyváradu ^[66] , kiedy Habsburgowie zajęli północną i zachodnią część kraju (Królewskie Węgry) z nową stolicą Pressburg (Pozsony , obecnie Bratysława).Jan I zabezpieczył wschodnią część królestwa (tzw. Wschodnie Królestwo Węgier).Monarchowie Habsburgów potrzebowali potęgi gospodarczej Węgier do wojen osmańskich.W czasie wojen osmańskich obszar byłego Królestwa Węgier został zmniejszony o około 60%.Pomimo tych ogromnych strat terytorialnych i demograficznych, mniejsze i mocno rozdarte wojną Królewskie Węgry były pod koniec XVI wieku równie ważne jak austriackie ziemie dziedziczne czy czeskie ziemie koronne.^[67]Terytorium dzisiejszej Słowacji i północno-zachodniego Zadunaju było częścią tego państwa, podczas gdy kontrola nad regionem północno-wschodnich Węgier często przesuwała się między Królewskimi Węgrami a Księstwem Siedmiogrodu.Centralne terytoria średniowiecznego królestwa węgierskiego zostały zaanektowane przez Imperium Osmańskie na 150 lat (patrz Osmańskie Węgry ).W 1570 r. Jan Zygmunt Zápolya abdykował jako król Węgier na rzecz cesarza Maksymiliana II na mocy traktatu w Speyer.Termin „Królewskie Węgry” wyszedł z użycia po 1699 r., a królowie Habsburgów nazywali nowo powiększony kraj bardziej formalnym terminem „Królestwo Węgier”.