Rzymianie rozpoczęli militarne najazdy w Kotlinie Karpackiej w 156 roku p.n.e., kiedy to zaatakowali Scordisci mieszkających w regionie Zadunajskim.W 119 roku p.n.e. pomaszerowali przeciwko Siscii (dziś Sisak w Chorwacji) i umocnili swoje panowanie nad przyszłą prowincją Illyricum na południe od Kotliny Karpackiej.W 88 roku p.n.e. Rzymianie pokonali Scordisci, których panowanie zostało wyparte do wschodnich części Syrmii, podczas gdy Panończycy przenieśli się do północnych części Zadunaju.^[1] Okres między 15 p.n.e. a 9 n.e. charakteryzował się ciągłymi powstaniami Panonii przeciwko powstającej potędze Cesarstwa Rzymskiego.Cesarstwo Rzymskie podbiło Pannończyków, Daków , Celtów i inne ludy na tym terytorium.Terytorium na zachód od Dunaju zostało podbite przez Cesarstwo Rzymskie między 35 a 9 rokiem pne i stało się prowincją Cesarstwa Rzymskiego pod nazwą Panonia.Najbardziej wysunięte na wschód części dzisiejszych Węgier zostały później (106 n.e.) zorganizowane jako rzymska prowincja Dacja (trwająca do 271 r.).Terytorium między Dunajem a Cisą było zamieszkane przez sarmackich Jazygów między I a IV wiekiem n.e., a nawet wcześniej (najwcześniejsze pozostałości datowane są na 80 rok p.n.e.).Cesarz rzymski Trajan oficjalnie zezwolił Jazygom na osiedlenie się tam jako konfederatów.Pozostałe terytorium znajdowało się w rękach Traków (Daków).Ponadto Wandalowie osiedlili się nad górną Cisą w 2. połowie II wieku n.e.Cztery wieki panowania rzymskiego stworzyły zaawansowaną i kwitnącą cywilizację.W tym okresie powstało wiele ważnych miast dzisiejszych Węgier, takich jak Aquincum (Budapeszt), Sopianae (Pécs), Arrabona (Győr), Solva (Esztergom), Savaria (Szombathely) i Scarbantia (Sopron).Chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się w Panonii w IV wieku, kiedy stało się oficjalną religią imperium.