Niemcy, a dokładniej stare Święte Cesarstwo Rzymskie, weszły w XVIII wieku w okres upadku, który ostatecznie doprowadził do rozpadu Cesarstwa podczas wojen napoleońskich.Od czasu pokoju westfalskiego w 1648 r. Cesarstwo zostało podzielone na liczne niezależne państwa (Kleinstaaterei).Podczaswojny trzydziestoletniej przez rozdzielone ziemie Hohenzollernów wielokrotnie maszerowały różne armie, zwłaszcza okupujący je Szwedzi.Fryderyk Wilhelm I zreformował armię do obrony ziem i zaczął konsolidować władzę.Fryderyk Wilhelm I przejmuje Pomorze Wschodnie na mocy pokoju westfalskiego.Fryderyk Wilhelm I zreorganizował swoje luźne i rozproszone terytoria i zdołał zrzucić wasal Prus pod Królestwo Polskie podczas drugiej wojny północnej.Otrzymał Prusy Książęce jako lenno od króla szwedzkiego, który później w traktacie z Labiau (listopad 1656) nadał mu pełną suwerenność.W 1657 r. król polski odnowił to nadanie w traktatach w Wehlau i Bromberg.Wraz z Prusami brandenburska dynastia Hohenzollernów posiadała teraz terytorium wolne od jakichkolwiek zobowiązań feudalnych, co stanowiło podstawę ich późniejszego wyniesienia na królów.Aby rozwiązać problem demograficzny liczącej około trzech milionów ludności wiejskiej Prus, przyciągnął imigrację i osadnictwo francuskich hugenotów na obszarach miejskich.Wielu zostało rzemieślnikami i przedsiębiorcami.W wojnie o sukcesję hiszpańską, w zamian za sojusz przeciwko Francji, synowi Wielkiego Elektora, Fryderykowi III, pozwolono wynieść Prusy do rangi królestwa na mocy traktatu koronnego z 16 listopada 1700 r. Fryderyk koronował się na „króla w Prusach” jako Fryderyk I 18 stycznia 1701 r. Z prawnego punktu widzenia żadne królestwo nie mogło istnieć w Świętym Cesarstwie Rzymskim z wyjątkiem Czech.Jednak Fryderyk stanął na stanowisku, że skoro Prusy nigdy nie były częścią imperium, a Hohenzollernowie byli nad nim w pełni suwerenni, mógł wynieść Prusy do rangi królestwa.