Trzeci Okres Przejściowy starożytnego Egiptu, rozpoczynający się śmiercią Ramzesa XI w 1077 roku p.n.e., oznaczał koniec Nowego Państwa i poprzedzał Okres Późny.Epokę tę charakteryzuje fragmentacja polityczna i spadek prestiżu międzynarodowego.W okresie XXI dynastii w Egipcie doszło do rozłamu władzy.Smendes I, rządzący z Tanis, kontrolował Dolny Egipt, podczas gdy arcykapłani Amona w Tebach mieli znaczący wpływ na środkowy i górny Egipt.^[66] Wbrew pozorom podział ten był mniej dotkliwy ze względu na splecione powiązania rodzinne pomiędzy księżmi i faraonami.XXII dynastia, założona przez Szoszenka I około 945 roku p.n.e., początkowo przyniosła stabilizację.Jednak po panowaniu Osorkona II kraj faktycznie się podzielił, a Szoszenk III kontrolował Dolny Egipt, a Takelot II i Osorkon III rządzili Środkowym i Górnym Egiptem.Teby przeżyły wojnę domową, rozstrzygniętą na korzyść Osorkona B, która doprowadziła do ustanowienia 23. dynastii.Okres ten naznaczony był dalszą fragmentacją i powstaniem lokalnych miast-państw.Królestwo Nubii wykorzystało podział Egiptu.W XXV dynastii, założonej przez Piye około 732 roku p.n.e., władcy nubijscy rozszerzyli swoją kontrolę nad Egiptem.Dynastia ta znana jest ze swoich projektów budowlanych i renowacji świątyń w Dolinie Nilu.^[67] Jednak rosnące wpływy Asyrii w regionie zagroziły niepodległości Egiptu.Najazdy asyryjskie w latach 670-663 p.n.e., ze względu na strategiczne znaczenie Egiptu i jego zasoby, zwłaszcza drewno do wytopu żelaza, znacznie osłabiły kraj.Faraonowie Taharka i Tantamani stawiali czoła ciągłemu konfliktowi z Asyrią, którego kulminacją było splądrowanie Teb i Memfis w 664 roku p.n.e., co oznaczało koniec panowania Nubii nad Egiptem.^[68]Trzeci Okres Przejściowy zakończył się wraz z powstaniem 26 dynastii pod rządami Psamtika I w 664 roku p.n.e., po wycofaniu się Asyrii i klęsce Tantamani.Psamtik I zjednoczył Egipt, ustanawiając kontrolę nad Tebami i zapoczątkował Późny Okres starożytnego Egiptu.Jego panowanie przyniosło stabilność i niezależność od wpływów asyryjskich, kładąc podwaliny pod dalszy rozwój historii Egiptu.