Porozumienia z Camp David, kluczowy moment w historii Egiptu pod rządami prezydenta Anwara Sadata, były serią porozumień podpisanych we wrześniu 1978 r., które położyły podwaliny pod pokój między Egiptem a Izraelem .Tło Porozumień wynikało z dziesięcioleci konfliktów i napięć między narodami arabskimi, w tym Egiptem, a Izraelem, szczególnie po wojnie sześciodniowej w 1967 r. i wojnie Jom Kippur w 1973 r.Negocjacje stanowiły znaczące odejście od dotychczasowej polityki Egiptu polegającej na nieuznawaniu Izraela i wrogości wobec niego.Kluczowymi postaciami w tych negocjacjach byli prezydent Egiptu Anwar Sadat, premier Izraela Menachem Begin i prezydent USA Jimmy Carter, który był gospodarzem rozmów w rekolekcjach w Camp David.Negocjacje toczyły się od 5 do 17 września 1978 r.Porozumienia z Camp David obejmowały dwa ramy: jeden dotyczący pokoju między Egiptem a Izraelem, a drugi dotyczący szerszego pokoju na Bliskim Wschodzie, obejmujący propozycję autonomii Palestyny.Traktat pokojowy między Egiptem a Izraelem, sformalizowany w marcu 1979 r., doprowadził do uznania Izraela przez Egipt i wycofania się Izraela z Półwyspu Synaj, który okupował od 1967 r.Porozumienia miały głęboki wpływ na Egipt i region.Dla Egiptu oznaczało to poważną zmianę w polityce zagranicznej i krok w kierunku pokojowego współistnienia z Izraelem.Porozumienie spotkało się jednak z powszechnym sprzeciwem w świecie arabskim, co doprowadziło do tymczasowego zawieszenia Egiptu w Lidze Arabskiej i napiętych stosunków z innymi narodami arabskimi.Na szczeblu krajowym Sadat spotkał się ze znacznym sprzeciwem, szczególnie ze strony grup islamistycznych, którego kulminacją było jego zabójstwo w 1981 r.Dla Sadata porozumienia z Camp David były częścią szerszej strategii odsunięcia Egiptu od wpływów sowieckich w stronę bliższych stosunków ze Stanami Zjednoczonymi , co obejmowało reformy gospodarcze i polityczne w Egipcie.Proces pokojowy, choć kontrowersyjny, był postrzegany jako krok w kierunku stabilności i rozwoju w regionie od dawna nękanym konfliktem.