Coraz bardziej popularną nietrynitarną doktryną chrystologiczną, która rozprzestrzeniała się w całym Cesarstwie Rzymskim od IV wieku i później, był arianizm, założony przez chrześcijańskiego prezbitera Ariusza z Aleksandriiw Egipcie , który nauczał, że Jezus Chrystus jest stworzeniem odrębnym od Boga Ojca i mu podporządkowanym.Teologia ariańska utrzymuje, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym, zrodzonym przez Boga Ojca, z tą różnicą, że Syn Boży nie zawsze istniał, ale został zrodzony w czasie przez Boga Ojca, dlatego Jezus nie był współwieczny z Bogiem ojciec.Chociaż doktryna ariańska została potępiona jako herezja i ostatecznie wyeliminowana przez Kościół państwowy Cesarstwa Rzymskiego, przez pewien czas pozostawała popularna w podziemiu.Pod koniec IV wieku Ulfilas, biskup rzymsko-ariański, został mianowany pierwszym chrześcijańskim misjonarzem wśród Gotów, ludu germańskiego w dużej części Europy, na granicach Cesarstwa Rzymskiego i w jego obrębie.Ulfilas szerzył chrześcijaństwo ariańskie wśród Gotów, mocno ugruntowując wiarę wielu plemion germańskich, pomagając w ten sposób zachować ich kulturową i religijną odrębność od chrześcijan chalcedońskich.