Wieczorem 25 marca 1971 r. szejk Mujibur Rahman, przywódca Ligi Awami (AL), spotkał się w swojej rezydencji w Dhanmondi w Dhace z kluczowymi przywódcami bengalskich nacjonalistów, w tym Tajuddinem Ahmadem i pułkownikiem MAG Osmanim.Otrzymali informacje od bengalskich żołnierzy z wojska o rychłych represjach ze strony pakistańskich sił zbrojnych.Chociaż niektórzy przywódcy namawiali Mujiba do ogłoszenia niepodległości, ten zawahał się, obawiając się zarzutów o zdradę stanu.Tajuddin Ahmad przywiózł nawet sprzęt nagrywający, aby uwiecznić deklarację niepodległości, lecz Mujib, mając nadzieję na wynegocjowane rozwiązanie z Pakistanem Zachodnim i możliwość zostania premierem zjednoczonego Pakistanu, powstrzymał się od złożenia takiej deklaracji.Zamiast tego Mujib polecił wyższym rangą osobistościom ucieczkę do Indii ze względów bezpieczeństwa, ale sam zdecydował się pozostać w Dhace.Tej samej nocy pakistańskie siły zbrojne rozpoczęły operację Searchlight w Dhace, stolicy Pakistanu Wschodniego.Operacja ta obejmowała użycie czołgów i żołnierzy, którzy według doniesień dokonali masakry studentów i intelektualistów na Uniwersytecie w Dhace oraz zaatakowali ludność cywilną w innych częściach miasta.Operacja miała na celu stłumienie oporu policji i Strzelców Wschodniego Pakistanu, powodując powszechne zniszczenia i chaos w głównych miastach.26 marca 1971 r. przez radio wyemitowano wezwanie Mujiba do oporu.MA Hannan, sekretarz Ligi Awami w Chittagong, odczytał oświadczenie o 14:30 i 19:40 w stacji radiowej w Chittagong.Transmisja ta była kluczowym momentem w walce o niepodległość Bangladeszu.Dziś Bangladesz jest suwerennym i niepodległym krajem.W czwartkową noc [25 marca 1971 r.] siły zbrojne Pakistanu Zachodniego nagle zaatakowały koszary policji w Razarbagh i kwaterę główną EPR w Pilkhana w Dhace.W mieście Dhaka i innych miejscach w Bangladeszu zginęło wielu niewinnych i nieuzbrojonych.Trwają brutalne starcia pomiędzy EPR i policją z jednej strony a siłami zbrojnymi Pakistanu z drugiej.Bengalczycy walczą z wrogiem z wielką odwagą w imię niepodległego Bangladeszu.Niech Allah pomoże nam w naszej walce o wolność.Radość Bangla.W dniu 27 marca 1971 r. major Ziaur Rahman nadał przesłanie Mujiba w języku angielskim, które zostało napisane przez Abula Kashem Khana.Wiadomość Zii zawierała następującą treść.To jest Swadhin Bangla Betar Kendra.Ja, major Ziaur Rahman, w imieniu szejka Mujibura Rahmana z Bangabandhu, niniejszym oświadczam, że została ustanowiona niezależna Ludowa Republika Bangladeszu.Wzywam wszystkich Bengalczyków do powstania przeciwko atakowi armii zachodniopakistańskiej.Będziemy walczyć do końca, aby wyzwolić naszą ojczyznę.Dzięki łasce Allaha zwycięstwo jest nasze.W dniu 10 kwietnia 1971 r. Tymczasowy Rząd Bangladeszu wydał Proklamację Niepodległości, która potwierdziła pierwotną deklarację niepodległości Mujiba.Proklamacja po raz pierwszy umieściła termin Bangabandhu w akcie prawnym.W proklamacji podano, co następuje.Bangabandhu Szejk Mujibur Rahman, niekwestionowany przywódca 75 milionów mieszkańców Bangladeszu, należycie wypełniając uzasadnione prawo narodu Bangladeszu do samostanowienia, należycie ogłosił deklarację niepodległości w Dacca w dniu 26 marca 1971 r. i wezwał lud Bangladeszu w obronie honoru i integralności Bangladeszu.Według AK Khandkera, który podczas wojny wyzwoleńczej służył jako zastępca szefa sztabu sił zbrojnych Bangladeszu;Szejk Mujib unikał audycji radiowej w obawie, że może ona zostać wykorzystana jako dowód zdrady stanu przez pakistańskie wojsko przeciwko niemu podczas procesu.Pogląd ten potwierdza także książka napisana przez córkę Tajuddina Ahmeda.