Słysząc, że Karianie zbuntowali się, Daurises poprowadził swoją armię na południe do Carii.Karianie zebrali się przy „Białych filarach” nad rzeką Marsyas (współczesne Çine), dopływem Meandru.Pixodorus, krewny króla Cylicji, zasugerował, aby Karowie przeprawili się przez rzekę i walczyli z nią za plecami, aby zapobiec odwrotowi i tym samym zmusić ich do odważniejszej walki.Pomysł ten został odrzucony i Karowie zmusili Persów do przeprawy przez rzekę, aby z nimi walczyć.Według Herodota bitwa, która nastąpiła, była długa, a Karianie walczyli zaciekle, zanim ostatecznie ulegli ciężarowi perskiej liczebności.Herodot sugeruje, że w bitwie zginęło 10 000 Karów i 2000 Persów.Ci, którzy przeżyli Marsjasz, wrócili do świętego gaju Zeusa w Labraunda i zastanawiali się, czy poddać się Persom, czy też całkowicie uciec z Azji.Jednak podczas narady dołączyła do nich armia Milezyjska i dzięki tym posiłkom postanowiono zamiast tego kontynuować walkę.Następnie Persowie zaatakowali armię pod Labraundą i zadali jeszcze cięższą klęskę, a Milezyjczycy ponieśli szczególnie dotkliwe straty.Po podwójnym zwycięstwie nad Karami Daurises rozpoczął zadanie redukcji twierdz karskich.Karianie postanowili walczyć dalej i zastawili zasadzkę na Daurisesa na drodze przez Pedasus.Herodot sugeruje, że miało to miejsce mniej więcej bezpośrednio po Labraundzie, ale sugerowano również, że Pedasus miał miejsce w następnym roku (496 p.n.e.), dając Karianom czas na przegrupowanie.Persowie przybyli do Pedasus w nocy i zasadzka przyniosła świetny efekt.Armia perska została unicestwiona, a Daurises i inni perscy dowódcy zabici.Wydaje się, że katastrofa w Pedasus spowodowała impas w kampanii lądowej i najwyraźniej w latach 496 i 495 p.n.e. nie było już dalszych kampanii.