Bitwa pod Salaminą, stoczona w 480 roku p.n.e. w cieśninach pomiędzy Grecją kontynentalną a wyspą Salamina, była kluczowym konfliktem morskim podczas drugiej inwazji perskiej na Grecję, dowodzonej przez króla Kserksesa z imperium Achemenidów .W tej bitwie greckie miasta-państwa pod strategicznym dowództwem ateńskiego generała Temistoklesa zdecydowanie pokonały większą flotę perską, co stanowiło znaczący punkt zwrotny w wojnach grecko-perskich.Przed Salaminą Grecy próbowali powstrzymać natarcie Persów pod Termopilami i Artemizjum.Pomimo zaciekłego oporu Grecy zostali pokonani pod Termopilami i ponieśli ciężkie straty pod Artemizjum, co doprowadziło do taktycznego odwrotu.Upadek tych pozycji pozwolił Persom najechać znaczną część środkowej Grecji, zdobywając Fokidę, Beocję, Attykę i Eubeę.W odpowiedzi siły greckie skonsolidowały się na Przesmyku Korynckim, a ich flota przegrupowała się pod Salaminą.Temistokles, rozumiejąc niekorzystną sytuację Greków, obmyślił plan zwabienia floty perskiej w wąskie cieśniny Salaminy.Wysłał wiadomość do Kserksesa, fałszywie twierdząc, że grecka flota jest podzielona i bezbronna, co skłoniło króla perskiego do podjęcia decydującej bitwy morskiej.Zamknięte wody Salaminy utrudniały większej flocie perskiej, uniemożliwiając skuteczne manewrowanie i powodując zamieszanie.Flota grecka, lepiej przystosowana do walki w zwarciu w tak ciasnych warunkach, wykorzystała tę dezorganizację, zapewniając spektakularne zwycięstwo.Po klęsce pod Salaminą Kserkses wycofał się do Azji, pozostawiając kontyngent pod dowództwem Mardoniosa, który miał kontynuować podbój.Jednak w następnym roku Grecy odnieśli kolejne zwycięstwa pod Plataea i Mycale, gdzie rozbito resztki perskich sił zbrojnych.Bitwy te skutecznie zakończyły perskie próby aneksji Grecji kontynentalnej i zmieniły dynamikę konfliktu, umożliwiając greckim państwom-miastom przyjęcie bardziej agresywnej postawy w toczących się wojnach.Zwycięstwo pod Salaminą nie tylko udaremniło perskie zagrożenie morskie, ale także zachowało niepodległość Grecji i wpłynęło na przyszłą trajektorię cywilizacji zachodniej, wzmacniając strategiczne znaczenie potęgi morskiej i pomysłowości taktycznej.