Bitwa pod Farsalos była decydującą bitwą wojny domowej Cezara stoczoną 9 sierpnia 48 roku p.n.e. pod Farsalos w środkowej Grecji.Juliusz Cezar i jego sojusznicy utworzyli się naprzeciw armii Republiki Rzymskiej pod dowództwem Pompejusza.Pompejusz miał poparcie większości rzymskich senatorów, a jego armia znacznie przewyższała liczebnie weteranów legionów cesarskich.Pod naciskiem swoich oficerów Pompejusz niechętnie zaangażował się w bitwę i poniósł druzgocącą klęskę.Pompejusz zrozpaczony porażką uciekł ze swoimi doradcami za granicę do Mityleny, a stamtąd do Cylicji, gdzie zwołał naradę wojenną;w tym samym czasie Cato i zwolennicy w Dyrrachium próbowali najpierw przekazać dowództwo Marcusowi Tulliusowi Cyceronowi, który odmówił, decydując się zamiast tego na powrót do Włoch.Następnie przegrupowali się w Corcyrze i stamtąd udali się do Libii.Inni, w tym Marek Juniusz Brutus, prosili Cezara o ułaskawienie, udając się przez bagna do Larisy, gdzie został następnie łaskawie powitany przez Cezara w swoim obozie.Rada wojenna Pompejusza zdecydowała się na ucieczkę doEgiptu , który w zeszłym roku zapewnił mu pomoc wojskową.W następstwie bitwy Cezar zdobył obóz Pompejusza i spalił jego korespondencję.Następnie oznajmił, że przebaczy wszystkim, którzy proszą o miłosierdzie.Siły morskie Pompejusza na Adriatyku i we Włoszech w większości wycofały się lub poddały.