W 917 szczególnie silna armia bizantyjska dowodzona przez Leona Fokasa Starszego, syna Nikeforosa Fokasa, najechała Bułgarię w towarzystwie floty bizantyjskiej pod dowództwem Romana Lekapenosa, która popłynęła do bułgarskich portów Morza Czarnego.W drodze do Mesembrii (Nesebǎr), gdzie miały zostać wzmocnione przez żołnierzy przewożonych przez marynarkę wojenną, siły Fokasa zatrzymały się, aby odpocząć w pobliżu rzeki Acheloos, niedaleko portu Anchialos (Pomorie).Poinformowany o inwazji Symeon rzucił się, by przechwycić Bizantyjczyków i zaatakował ich z pobliskich wzgórz, gdy odpoczywali zdezorganizowani.W bitwie pod Acheloos stoczonej 20 sierpnia 917 r., jednej z największych w historii średniowiecza, Bułgarzy całkowicie rozgromili Bizantyjczyków i zabili wielu ich dowódców, chociaż Fokasowi udało się uciec do Mesembrii.Kilkadziesiąt lat później diakon Leon napisał, że „stosy kości nadal można zobaczyć nad rzeką Acheloos, gdzie wówczas haniebnie zabito uciekającą armię Rzymian”.Bitwa pod Acheloosem była jedną z najważniejszych bitew długich wojen bizantyjsko-bułgarskich.Zapewniło to ustępstwo w zakresie tytułu cesarskiego na rzecz władców bułgarskich, a tym samym mocno ugruntowało rolę Bułgarii jako kluczowego gracza w Europie.