Chociaż ceremonia w 971 r. miała być symbolicznym zakończeniem imperium bułgarskiego, Bizantyjczykom nie udało się przejąć kontroli nad zachodnimi prowincjami Bułgarii .Pozostali oni pod władzą swoich własnych namiestników, a zwłaszcza rodziny szlacheckiej prowadzonej przez czterech braci zwanych Kometopouloi (tj. „synami hrabiego”), imieniem Dawid, Mojżesz, Aron i Samuel.Ruch ten został uznany przez cesarza bizantyjskiego za „bunt”, ale najwyraźniej postrzegał siebie jako rodzaj regencji pojmanego Borysa II.Kiedy zaczęli napadać na sąsiednie terytoria pod panowaniem Bizancjum, rząd bizantyjski zastosował fortel mający na celu skompromitowanie przywództwa tej „buntu”.Wiązało się to z umożliwieniem Borysowi II i jego bratowi Romanowi ucieczki z honorowej niewoli na dworze bizantyjskim w nadziei, że ich przybycie do Bułgarii spowoduje podział między Kometopouloi i innymi przywódcami bułgarskimi.Gdy Borys II i Roman wkroczyli na region znajdujący się pod kontrolą Bułgarii w 977 r., Borys II zsiadł z konia i wyprzedził swojego brata.Borys, ze względu na swój strój, wzięty za osobistości bizantyjskiego, został postrzelony w klatkę piersiową przez głuchoniemy patrol graniczny.Romanowi udało się przedstawić pozostałym strażnikom i został należycie przyjęty na cesarza.