Cesarstwo Franków zostało po raz pierwszy zaatakowane przez najeźdźców Wikingów w 799 r., co skłoniło Karola Wielkiego do stworzenia systemu obronnego wzdłuż północnego wybrzeża w 810 r. System obronny odparł atak Wikingów przy ujściu Sekwany w 820 r. (po śmierci Karola Wielkiego), ale nie udało mu się to. powstrzymać ponowne ataki duńskich Wikingów we Fryzji i Dorestad w 834 r. Podobnie jak inne narody sąsiadujące z Frankami, Duńczycy byli dobrze poinformowani o sytuacji politycznej we Francji w latach trzydziestych i wczesnych czterdziestych XIX wieku, wykorzystując frankońskie wojny domowe.Duże naloty miały miejsce w Antwerpii i Noirmoutier w 836 r., w Rouen (nad Sekwaną) w 841 r. oraz w Quentovic i Nantes w 842 r.OblężenieParyża w 845 r. było kulminacją inwazji Wikingów na Francję Zachodnią.Siłami Wikingów dowodził nordycki wódz imieniem „Reginherus” lub Ragnar, którego wstępnie utożsamiano z legendarną postacią z sagi Ragnarem Lodbrokiem.Flota Reginherusa, składająca się ze 120 statków Wikingów, przewożących tysiące ludzi, wpłynęła do Sekwany w marcu i popłynęła w górę rzeki.W odpowiedzi król Franków Karol Łysy zebrał mniejszą armię, ale gdy Wikingowie pokonali jedną dywizję, składającą się z połowy armii, pozostałe siły wycofały się.Wikingowie dotarli do Paryża pod koniec miesiąca, w okresie Wielkanocy.Splądrowali i zajęli miasto, wycofując się po tym, jak Karol Łysy zapłacił okup w wysokości 7000 francuskich liwrów w złocie i srebrze.