Jan I Tzimiskes był najstarszym cesarzem bizantyjskim od 11 grudnia 969 r. do 10 stycznia 976 r. Jako generał intuicyjny i odnoszący sukcesy, podczas swojego krótkiego panowania wzmocnił Cesarstwo i rozszerzył jego granice.Dopływ Aleppo został wkrótce zapewniony na mocy traktatu z Safar.W serii kampanii przeciwko wkroczeniu Rusi Kijowskiej na Dolny Dunaj w latach 970–971 wyparł wroga z Tracji w bitwie pod Arkadiopolis, przekroczył górę Haemus i oblegał twierdzę Dorostolon (Silistra) nad Dunajem przez sześćdziesiąt pięć dni, gdzie po kilku zaciętych bitwach pokonał Wielkiego Księcia Ruskiego Światosława I.W 972 roku Tzimiskes zwrócił się przeciwko imperium Abbasydów i jego wasalom, rozpoczynając od inwazji na Górną Mezopotamię .Druga kampania, w 975 r., była wycelowana w Syrię, gdzie jego siły zajęły Homs, Baalbek, Damaszek, Tyberiadę, Nazaret, Cezareę, Sydon, Bejrut, Byblos i Trypolis, ale nie udało im się zdobyć Jerozolimy.