W późniejszych fazach wojny gotyckiej król gotycki Teia wezwał Franków o pomoc przeciwko armiom rzymskim pod wodzą eunucha Narsesa.Chociaż król Teudebald odmówił wysłania pomocy, pozwolił dwóm swoim poddanym, wodzom alemanskim Leutharisowi i Butilinusowi, przedostać się do Włoch.Według historyka Agathiasa obaj bracia zgromadzili zastęp 75 000 Franków i Alemanów, a na początku 553 roku przekroczyli Alpy i zajęli miasto Parma.Pokonali siły pod dowództwem Herulów Fulcarisa i wkrótce wielu Gotów z północnychWłoch dołączyło do ich sił.W międzyczasie Narses rozproszył swoje wojska do garnizonów w całych środkowych Włoszech, a sam zimował w Rzymie.Wiosną 554 roku obaj bracia najechali środkowe Włochy, plądrując, schodząc na południe, aż dotarli do Samnium.Tam podzielili swoje siły, z Butilinusem i większą częścią armii maszerującymi na południe w kierunku Kampanii i Cieśniny Mesyńskiej, podczas gdy Leutharis poprowadził resztę w kierunku Apulii i Otranto.Jednak Leutharis wkrótce wrócił do domu, obładowany łupami.Jednak jego awangarda została ciężko pokonana przez ormiańskiego bizantyjskiego Artabanesa pod Fanum, pozostawiając większość łupów.Pozostała część zdołała dotrzeć do północnych Włoch i przekroczyć Alpy na terytorium Franków, ale wcześniej straciła więcej ludzi na skutek zarazy, w tym samego Leutharisa.Z drugiej strony Butilinus, bardziej ambitny i prawdopodobnie przekonany przez Gotów do przywrócenia ich królestwa z nim jako królem, zdecydował się pozostać.Jego armia została zarażona czerwonką, w związku z czym została zmniejszona z pierwotnej liczebności 30 000 do liczebności zbliżonej do sił Narsesa.Latem Butilinus pomaszerował z powrotem do Kampanii i założył obóz na brzegach Volturnus, przykrywając jego odsłonięte zbocza ziemnym wałem, wzmocnionym licznymi wozami zaopatrzeniowymi.Most na rzece był ufortyfikowany drewnianą wieżą, w której znajdował się duży garnizon Franków.Bizantyjczycy pod wodzą starego generała eunucha Narsesa odnieśli zwycięstwo nad połączoną armią Franków i Alemanów.