Drugie arabskie oblężenie Konstantynopola w latach 717–718 było połączoną ofensywą lądową i morską muzułmańskich Arabów z kalifatu Umajjadów przeciwko stolicy Cesarstwa Bizantyjskiego, Konstantynopolu.Kampania była zwieńczeniem dwudziestu lat ataków i postępującej arabskiej okupacji bizantyjskich pograniczy, podczas gdy siła Bizancjum została osłabiona przez przedłużające się zamieszki wewnętrzne.W 716 r., po latach przygotowań, Arabowie pod wodzą Maslamy ibn Abd al-Malika najechali bizantyjską Azję Mniejszą.Arabowie początkowo mieli nadzieję wykorzystać konflikty domowe w Bizancjum i sprzymierzyli się z generałem Leonem III Izauryjczykiem, który powstał przeciwko cesarzowi Teodozjuszowi III.Leo jednak oszukał ich i zapewnił sobie tron ​​bizantyjski.Po zimowaniu na zachodnich wybrzeżach Azji Mniejszej armia arabska wkroczyła do Tracji wczesnym latem 717 r. i zbudowała linie oblężnicze, aby zablokować miasto, które było chronione przez potężne mury teodozjańskie.Flota arabska, która towarzyszyła armii lądowej i miała dokończyć blokadę miasta drogą morską, została wkrótce po jej przybyciu zneutralizowana przez flotę bizantyjską ogniem greckim.Pozwoliło to na zaopatrzenie Konstantynopola drogą morską, podczas gdy armia arabska została sparaliżowana przez głód i choroby podczas niezwykle surowej zimy, która nastąpiła.Wiosną 718 r. dwie floty arabskie wysłane jako posiłki zostały zniszczone przez Bizantyjczyków po ucieczce ich chrześcijańskich załóg, a dodatkowa armia wysłana drogą lądową przez Azję Mniejszą została zaatakowana i pokonana.W połączeniu z atakami Bułgarów na ich tyły, Arabowie zostali zmuszeni do zniesienia oblężenia 15 sierpnia 718 r. W drodze powrotnej flota arabska została prawie całkowicie zniszczona przez klęski żywiołowe.Niepowodzenie oblężenia miało dalekosiężne reperkusje.Ocalenie Konstantynopola zapewniło dalsze przetrwanie Bizancjum, podczas gdy strategiczne perspektywy kalifatu zostały zmienione: chociaż kontynuowano regularne ataki na terytoria bizantyjskie, cel całkowitego podboju został porzucony.Historycy uważają oblężenie za jedną z najważniejszych bitew w historii, ponieważ jego niepowodzenie opóźniło natarcie muzułmanów na Europę Południowo-Wschodnią na wieki.