Deklaracja Niepodległości Stanów Zjednoczonych to oświadczenie przyjęte na posiedzeniu Drugiego Kongresu Kontynentalnego w Filadelfii w Pensylwanii 4 lipca 1776 roku. Deklaracja wyjaśniała, dlaczego Trzynaście Kolonii prowadzących wojnę z Królestwem Wielkiej Brytanii uważało się za trzynaście niezależnych suwerennych państw, nie jest już pod panowaniem brytyjskim.Wraz z Deklaracją te nowe państwa zrobiły wspólny pierwszy krok w kierunku utworzenia Stanów Zjednoczonych Ameryki.Deklarację podpisali przedstawiciele New Hampshire, Massachusetts Bay, Rhode Island, Connecticut, Nowy Jork, New Jersey, Pensylwania, Maryland, Delaware, Wirginia, Karolina Północna, Karolina Południowa i Gruzja.Poparcie dla niepodległości wzmogła broszura Thomasa Paine'a „Zdrowy rozsądek” , opublikowana 10 stycznia 1776 r., w której opowiadała się za amerykańskim samorządem i została szeroko przedrukowana.^[29] Aby sporządzić Deklarację Niepodległości, Drugi Kongres Kontynentalny powołał Komitet Pięciu, w skład którego wchodzili Thomas Jefferson, John Adams, Benjamin Franklin, Roger Sherman i Robert Livingston.^[30] Deklaracja została napisana prawie wyłącznie przez Jeffersona, który napisał ją głównie w izolacji między 11 a 28 czerwca 1776 roku, w trzypiętrowej rezydencji przy 700 Market Street w Filadelfii.^[31]Identyfikując mieszkańców Trzynastu Kolonii jako „jeden naród”, deklaracja zrywała jednocześnie powiązania polityczne z Wielką Brytanią, zawierając jednocześnie długą listę rzekomych naruszeń „praw angielskich” popełnionych przez Jerzego III.Jest to również jeden z najczęstszych przypadków nazywania kolonii „Stanami Zjednoczonymi”, a nie bardziej powszechnymi Zjednoczonymi Koloniami.^[32]2 lipca Kongres głosował za niepodległością i 4 lipca opublikował deklarację ^[33] , którą Waszyngton odczytał swoim żołnierzom w Nowym Jorku 9 lipca. ^[34] W tym momencie rewolucja przestała być wewnętrznym sporem dotyczącym handlu i politykę podatkową i przekształcił się w wojnę domową, ponieważ każdy stan reprezentowany w Kongresie był zaangażowany w walkę z Wielką Brytanią, ale także podzielił się między amerykańskimi patriotami i amerykańskimi lojalistami.^[35] Patrioci generalnie popierali niezależność od Wielkiej Brytanii i nową unię narodową w Kongresie, podczas gdy lojaliści pozostali wierni brytyjskim rządom.Szacunki dotyczące liczb są różne, jedną z sugestii jest to, że populacja jako całość została równomiernie podzielona na zaangażowanych Patriotów, zaangażowanych lojalistów i tych, którzy byli obojętni.^[36] Inni obliczają podział na 40% patriotów, 40% neutralnych, 20% lojalistów, ale ze znacznymi różnicami regionalnymi.^[37]