Ekspedycja Sullivana z 1779 r. była kampanią wojskową Stanów Zjednoczonych podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, trwającą od czerwca do października 1779 r., przeciwko czterem sprzymierzonym z Wielką Brytanią narodom Irokezów (znanym również jako Haudenosaunee).Kampania została zamówiona przez Jerzego Waszyngtona w odpowiedzi na ataki Irokezów i Brytyjczyków w 1778 r. na Wyoming, German Flatts i Cherry Valley.Celem kampanii było „przeniesienie wojny do domu wroga i złamanie jego morale”.^[52] Armia Kontynentalna przeprowadziła kampanię spalonej ziemi na terytorium Konfederacji Irokezów na terenach dzisiejszego zachodniego i środkowego Nowego Jorku.Wyprawa zakończyła się dużym sukcesem, ponieważ ponad 40 wiosek Irokezów zostało zrównanych z ziemią, a ich uprawy i zapasy żywności zniszczone.W wyniku kampanii 5000 Irokezów przybyło do Fortu Niagara w poszukiwaniu brytyjskiej ochrony.Kampania wyludniła obszar pod powojenne osadnictwo i otworzyła dla powojennego osadnictwa rozległy kraj Ohio, zachodnią Pensylwanię, Zachodnią Wirginię i Kentucky.Niektórzy uczeni twierdzą, że była to próba unicestwienia Irokezów i określają wyprawę jako ludobójstwo ^[53] , chociaż termin ten jest kwestionowany i nie jest powszechnie używany w dyskusjach o wyprawie.Historyk Fred Anderson opisuje zamiast tego wyprawę jako „bliską czystek etnicznych”.^[54] Niektórzy historycy powiązali także tę kampanię z koncepcją wojny totalnej w tym sensie, że w grę wchodziło całkowite zniszczenie wroga.^[55]