Oorlog van de Vierde Coalitie

De Vierde Coalitie (1806–1807) van Groot-Brittannië, Pruisen, Rusland, Saksen en Zweden vormde zich binnen enkele maanden na de ineenstorting van de vorige coalitie tegen Frankrijk.Na zijn triomf in de Slag bij Austerlitz en de daaropvolgende ondergang van de Derde Coalitie , keek Napoleon uit naar het bereiken van algemene vrede in Europa, vooral met zijn twee belangrijkste overgebleven tegenstanders, Groot-Brittannië en Rusland.Een twistpunt was het lot van Hannover, een Duits electoraat in personele unie met de Britse monarchie dat sinds 1803 door Frankrijk was bezet. Geschil over deze staat zou uiteindelijk een casus belli worden voor zowel Groot-Brittannië als Pruisen tegen Frankrijk.Deze kwestie sleepte ook Zweden in de oorlog, wiens troepen daar waren ingezet als onderdeel van de poging om Hannover te bevrijden tijdens de oorlog van de vorige coalitie.De weg naar oorlog leek onvermijdelijk nadat de Franse troepen de Zweedse troepen in april 1806 hadden verdreven. Een andere oorzaak was de vorming door Napoleon in juli 1806 van de Rijnbond uit de verschillende Duitse staten die het Rijnland en andere delen van West-Duitsland vormden.De vorming van de Confederatie was de laatste nagel aan de doodskist van het zieltogende Heilige Roomse Rijk en vervolgens veranderde de laatste Habsburgse keizer, Francis II, zijn titel in simpelweg Francis I, keizer van Oostenrijk.

De Slag bij Schleiz werd uitgevochten tussen een Pruisisch-Saksische divisie onder leiding van Bogislav Friedrich Emanuel von Tauentzien en een deel van het I Corps van Jean-Baptiste Bernadotte onder bevel van Jean-Baptiste Drouet, Comte d'Erlon.Het was de eerste botsing van de Vierde Coalitieoorlog.Toen de Grande Armée van keizer Napoleon I van Frankrijk naar het noorden trok door het Frankenwald (Frankische Woud), trof het de linkervleugel van de legers van het koninkrijk Pruisen en het keurvorstendom Saksen, die aan een lang front waren opgesteld.Schleiz ligt 30 kilometer ten noorden van Hof en 145 kilometer ten zuidwesten van Dresden op de kruising van Routes 2 en 94. Aan het begin van de strijd kwamen elementen van de divisie van Drouet in botsing met de buitenposten van Tauentzien.Toen Tauentzien zich bewust werd van de sterkte van de oprukkende Franse troepen, begon hij met een tactische terugtrekking van zijn divisie.Joachim Murat nam het bevel over de troepen over en zette een agressieve achtervolging in.Een Pruisische strijdmacht ter grootte van een bataljon in het westen werd afgesneden en leed zware verliezen.De Pruisen en Saksen trokken zich terug naar het noorden en bereikten die avond Auma.

Een Franse strijdmacht van 12.800 man onder leiding van maarschalk Jean Lannes versloeg een Pruisisch-Saksische strijdmacht van 8.300 man onder prins Louis Ferdinand.De slag was de tweede botsing in de Pruisische Campagne van de Vierde Coalitieoorlog.

De dubbele veldslagen van Jena en Auerstedt werden uitgevochten op 14 oktober 1806 op het plateau ten westen van de rivier de Saale, tussen de strijdkrachten van Napoleon I van Frankrijk en Frederik Willem III van Pruisen.De beslissende nederlaag van het Pruisische leger onderwierp het koninkrijk Pruisen aan het Franse rijk totdat in 1813 de zesde coalitie werd gevormd.

De Continentale Blokkade of Continentaal Stelsel was de buitenlandse politiek van Napoleon Bonaparte tegen het Verenigd Koninkrijk tijdens de Napoleontische oorlogen.Als reactie op de zeeblokkade van de Franse kusten die op 16 mei 1806 door de Britse regering werd uitgevaardigd, vaardigde Napoleon op 21 november 1806 het Berlijnse decreet uit, waarmee een grootschalig embargo tegen de Britse handel van kracht werd.Het embargo werd met tussenpozen toegepast en eindigde op 11 april 1814 na de eerste troonsafstand van Napoleon.De blokkade veroorzaakte weinig economische schade aan het VK, hoewel de Britse export naar het continent (als percentage van de totale handel van het VK) tussen 1802 en 1806 daalde van 55% naar 25%.

Voor 1806 maakte Saksen deel uit van het Heilige Roomse Rijk, een duizend jaar oude entiteit die door de eeuwen heen sterk gedecentraliseerd was geworden.De heersers van het keurvorstendom Saksen van het huis Wettin hadden eeuwenlang de titel van keurvorst bekleed.Toen het Heilige Roomse Rijk in augustus 1806 werd ontbonden na de nederlaag van keizer Frans II door Napoleon in de Slag bij Austerlitz, werd het electoraat verheven tot de status van een onafhankelijk koninkrijk met de steun van het Eerste Franse Keizerrijk, toen de dominante macht in Centraal Europa.De laatste keurvorst van Saksen werd koning Frederik Augustus I.

Tijdens de Slag om Czarnowo in de nacht van 23 op 24 december 1806 lanceerden troepen van het Eerste Franse Rijk onder het oog van keizer Napoleon I een avondaanval over de rivier de Wkra tegen de verdedigende strijdkrachten van het Russische rijk van luitenant-generaal Alexander Ivanovitsj Ostermann-Tolstoj.De aanvallers, die deel uitmaakten van het III Corps van maarschalk Louis-Nicolas Davout, slaagden erin de Wkra aan de monding over te steken en trokken oostwaarts naar het dorp Czarnowo.Na een nachtelijke strijd trok de Russische commandant zijn troepen terug naar het oosten.

De slag om Golymin werd uitgevochten tussen ongeveer 17.000 Russische soldaten met 28 kanonnen onder prins Golitsyn en 38.000 Franse soldaten onder maarschalk Murat.De Russische troepen hebben zich met succes losgemaakt van de superieure Franse troepen.De strijd vond plaats op dezelfde dag als de Slag bij Pułtusk.De succesvolle vertragende actie van generaal Golitsyn, gecombineerd met het falen van het korps van Soult om de Russische rechterflank te passeren, vernietigde Napoleons kans om achter de Russische terugtochtlinie te komen en hen vast te zetten tegen de rivier de Narew.

Na het verslaan van het Pruisische leger in de herfst van 1806, trok keizer Napoleon het verdeelde Polen binnen om het Russische leger te confronteren, dat zich had voorbereid om de Pruisen te steunen tot hun plotselinge nederlaag.Het Franse opmarskorps stak de rivier de Vistula over en nam op 28 november 1806 Warschau in.De Slag om Pułtusk vond plaats op 26 december 1806 tijdens de Vierde Coalitieoorlog nabij Pułtusk, Polen.Ondanks hun sterke numerieke superioriteit en artillerie, ondergingen de Russen de Franse aanvallen, voordat ze zich de volgende dag terugtrokken na grotere verliezen te hebben geleden dan de Fransen, waardoor hun leger de rest van het jaar gedesorganiseerd was.

In de Slag bij Mohrungen vocht het grootste deel van een korps van het Eerste Franse Rijk onder leiding van maarschalk Jean-Baptiste Bernadotte tegen een sterke voorhoede van het Russische rijk onder leiding van generaal-majoor Yevgeni Ivanovich Markov.De Fransen duwden de belangrijkste Russische strijdmacht terug, maar een cavalerie-aanval op de Franse bevoorradingstrein zorgde ervoor dat Bernadotte zijn aanvallen afsloeg.Nadat hij de cavalerie had verdreven, trok Bernadotte zich terug en werd de stad bezet door het leger van generaal Levin August, graaf von Bennigsen.Na het vernietigen van het leger van het koninkrijk Pruisen in een wervelende veldtocht in oktober en november 1806, veroverde de Grande Armée van Napoleon Warschau.Na twee bitter bevochten acties tegen het Russische leger besloot de Franse keizer zijn troepen in winterkwartieren te plaatsen.Bij winterweer trok de Russische commandant echter noordwaarts naar Oost-Pruisen en sloeg vervolgens westwaarts op de linkerflank van Napoleon.Toen een van Bennigsens colonnes naar het westen oprukte, stuitte het op troepen onder Bernadotte.De Russische opmars was bijna ten einde toen Napoleon kracht verzamelde voor een krachtige tegenslag.

Het gevecht van Hof (6 februari 1807) was een achterhoedegevecht tussen de Russische achterhoede onder leiding van Barclay de Tolly en de oprukkende Fransen tijdens de Russische terugtocht voor de slag bij Eylau.Beide partijen leden aanzienlijke verliezen bij Hof.De Russen verloren meer dan 2.000 man, twee standaarden en minstens vijf kanonnen (Soult beweerde dat ze 8.000 man hadden verloren).Soult gaf toe dat er 2.000 slachtoffers vielen onder zijn eigen mannen en de cavalerie van Murat moet ook verliezen hebben geleden in het cavaleriegevecht.

De slag bij Eylau was een bloedige en strategisch onduidelijke strijd tussen de Grande Armée van Napoleon en het keizerlijke Russische leger onder leiding van Levin August von Bennigsen.Laat in de strijd kregen de Russen tijdig versterkingen van een Pruisische divisie van von L'Estocq.

Erkend wordt dat zijn strijd tactisch besluiteloos was omdat geen van beide partijen enig significant terrein had gewonnen. Het wordt met name besproken als een strijd die weinig verandering opleverde in de krachtsverhoudingen tussen de Russen en de Fransen.In de meeste gevallen was dit een succesvolle Russisch-Pruisische achterhoedegevecht.Napoleon heeft nooit beseft dat hij tegenover het hele leger stond bij Heilsberg.Murat en Soult vielen voortijdig aan en op het sterkste punt in de Russisch-Pruisische linie.De Russen hadden uitgebreide vestingwerken gebouwd op de rechteroever van de Alle-rivier, maar slechts een paar kleine schansen op de linkeroever, maar de Fransen trokken over de rivier op om de strijd aan te gaan, waarbij ze hun voordelen verspilden en slachtoffers maakten.

De Slag om Friedland was een belangrijk gevecht in de Napoleontische oorlogen tussen de legers van het Franse rijk onder leiding van Napoleon I en de legers van het Russische rijk onder leiding van graaf von Bennigsen.Napoleon en de Fransen behaalden een beslissende overwinning die een groot deel van het Russische leger op de vlucht joeg, dat zich tegen het einde van de gevechten chaotisch terugtrok over de rivier de Alle.

De kanonneerbootoorlog was een zeeconflict tussen Denemarken en Noorwegen en de Britten tijdens de Napoleontische oorlogen.De naam van de oorlog is afgeleid van de Deense tactiek om kleine kanonneerboten in te zetten tegen de materieel superieure Royal Navy.In Scandinavië wordt het gezien als de latere fase van de Engelse oorlogen, waarvan het begin wordt beschouwd als de Eerste Slag om Kopenhagen in 1801.

De Verdragen van Tilsit waren twee overeenkomsten ondertekend door Napoleon I van Frankrijk in de stad Tilsit in juli 1807 in de nasleep van zijn overwinning bij Friedland.De eerste werd op 7 juli ondertekend tussen keizer Alexander I van Rusland en Napoleon I van Frankrijk, toen ze elkaar ontmoetten op een vlot midden op de rivier de Neman.De tweede werd op 9 juli ondertekend met Pruisen.De verdragen werden gesloten op kosten van de Pruisische koning, die op 25 juni al een wapenstilstand had gesloten nadat de Grande Armée Berlijn had ingenomen en hem had achtervolgd tot aan de meest oostelijke grens van zijn rijk.In Tilsit stond hij ongeveer de helft van zijn vooroorlogse territoria af.Belangrijkste bevindingen:Napoleon versterkte zijn controle over Midden-EuropaNapoleon had Franse zusterrepublieken gecreëerd, die in Tilsit werden geformaliseerd en erkend: het koninkrijk Westfalen, het hertogdom Warschau als Franse satellietstaat en de vrije stad DanzigTilsit bevrijdde ook Franse troepen voor de oorlog op het schiereiland.Rusland wordt een bondgenoot van FrankrijkPruisen verliest ongeveer 50% van haar grondgebiedNapoleon kan het Continentaal Stelsel in Europa afdwingen (met uitzondering van Portugal )