Showa-tijdperk

Tokyo Underground Railway Co., Ltd. opende op 30 december 1927 de eerste metrolijn van Japan, de Ginza-lijn, en werd gepubliceerd als "de eerste ondergrondse spoorweg in het Oosten".De afstand van de lijn was slechts 2,2 km tussen Ueno en Asakusa.

De financiële crisis van Shōwa was een financiële paniek in 1927, tijdens het eerste jaar van de regering van keizer Hirohito van Japan, en was een voorproefje van de Grote Depressie.Het bracht de regering van premier Wakatsuki Reijirō ten val en leidde tot de overheersing van de zaibatsu over de Japanse banksector.De financiële crisis van Shōwa vond plaats na de zakelijke bloei in Japan na de Eerste Wereldoorlog .Veel bedrijven investeerden zwaar in meer productiecapaciteit in wat een economische zeepbel bleek te zijn.De economische vertraging na 1920 en de Grote Kantō-aardbeving van 1923 veroorzaakten een economische depressie, die leidde tot het faillissement van veel bedrijven.De regering kwam tussenbeide via de Bank of Japan door afgeprijsde "aardbevingsobligaties" uit te geven aan overbelaste banken.In januari 1927, toen de regering voorstelde de obligaties terug te betalen, deed het gerucht de ronde dat de banken die deze obligaties aanhielden failliet zouden gaan.Bij de daaropvolgende bankrun gingen 37 banken in heel Japan (inclusief de Bank of Taiwan) en de tweederangs zaibatsu Suzuki Shoten ten onder.Premier Wakatsuki Reijirō probeerde een nooddecreet te laten uitvaardigen om de Bank of Japan in staat te stellen noodleningen te verstrekken om deze banken te redden, maar zijn verzoek werd afgewezen door de Privy Council en hij werd gedwongen af ​​​​te treden.Wakatsuki werd opgevolgd door premier Tanaka Giichi, die erin slaagde de situatie onder controle te krijgen met een feestdag van drie weken en de uitgifte van noodleningen;echter, als gevolg van de ineenstorting van veel kleinere banken, domineerden de grote financiële takken van de vijf grote zaibatsu-huizen de Japanse financiën tot het einde van de Tweede Wereldoorlog .

Het London Naval Treaty, officieel het Verdrag voor de beperking en vermindering van de bewapening op zee, was een overeenkomst tussen het Verenigd Koninkrijk, Japan, Frankrijk, Italië en de Verenigde Staten die op 22 april 1930 werd ondertekend. het Washington Naval Treaty uit 1922, dat tonnagelimieten had opgesteld voor de oorlogsschepen aan de oppervlakte van elk land, de nieuwe overeenkomst regelde onderzeese oorlogsvoering, verder gecontroleerde kruisers en torpedobootjagers, en beperkte scheepsbouw.Op 27 oktober 1930 werden in Londen ratificaties uitgewisseld en het verdrag trad op dezelfde dag in werking, maar was grotendeels ondoeltreffend.De Japanse regering had hun ratio willen verhogen tot 10:10:7, maar dit voorstel werd snel weerlegd door de Verenigde Staten.Dankzij achterkamertjes en andere intriges liep Japan echter weg met een 5:4 voordeel in zware kruisers, maar dit kleine gebaar zou de Japanse bevolking niet tevreden stellen, die geleidelijk in de ban raakte van de verschillende ultranationalistische groepen. broeden door het hele land.Als gevolg van zijn tekortkomingen met betrekking tot het London Naval Treaty, werd premier Hamaguchi Osachi op 14 november 1930 neergeschoten door een ultranationalist en stierf in 1931.

Het rijk van het Japanse Kwantung-leger viel Mantsjoerije binnen op 18 september 1931, onmiddellijk na het Mukden-incident.Aan het einde van de oorlog in februari 1932 vestigden de Japanners de marionettenstaat Manchukuo.Hun bezetting duurde tot het succes van de Sovjet-Unie en Mongolië met de Manchurian Strategic Offensive Operation medio augustus 1945, tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog.Nu de invasie grote internationale aandacht had getrokken, stelde de Volkenbond de Lytton-commissie (onder leiding van de Britse politicus Victor Bulwer-Lytton) in om de situatie te evalueren, waarbij de organisatie haar bevindingen in oktober 1932 bekendmaakte. Haar bevindingen en aanbevelingen die de Japanse marionet staat Manchukuo niet erkend en de terugkeer van Mantsjoerije naar de Chinese soevereiniteit was voor de Japanse regering aanleiding om zich volledig terug te trekken uit de Liga.

Door de terugtrekking uit de Volkenbond raakte Japan politiek geïsoleerd.Japan had geen sterke bondgenoten en zijn acties waren internationaal veroordeeld, terwijl het intern populaire nationalisme een hoge vlucht nam.Lokale leiders, zoals burgemeesters, leraren en shintopriesters, werden door de verschillende bewegingen gerekruteerd om de bevolking te indoctrineren met ultranationalistische idealen.Ze hadden weinig tijd voor de pragmatische ideeën van de zakenelite en partijpolitici.Hun loyaliteit lag bij de keizer en het leger.In maart 1932 ondermijnden het moordcomplot "Liga of Blood" en de chaos rond het proces tegen de samenzweerders de democratische rechtsstaat in Shōwa, Japan verder.In mei van hetzelfde jaar slaagde een groep rechtse leger- en marineofficieren erin premier Inukai Tsuyoshi te vermoorden.Het complot slaagde er niet in een volledige staatsgreep te plegen, maar maakte in feite een einde aan de heerschappij van politieke partijen in Japan.Van 1932 tot 1936 werd het land bestuurd door admiraals.Toenemende nationalistische sympathieën leidden tot chronische instabiliteit in de regering.Gematigd beleid was moeilijk te handhaven.De crisis bereikte zijn hoogtepunt op 26 februari 1936. In wat bekend werd als het incident van 26 februari marcheerden ongeveer 1.500 ultranationalistische legertroepen naar het centrum van Tokio.Hun missie was om de regering te vermoorden en een "Shōwa-restauratie" te promoten.Premier Okada overleefde de poging tot staatsgreep door zich te verstoppen in een opslagloods in zijn huis, maar de staatsgreep eindigde pas toen de keizer persoonlijk beval een einde te maken aan het bloedvergieten.Binnen de staat begon het idee van een Greater East Asian Co-Prosperity Sphere te ontstaan.De nationalisten waren van mening dat de "ABCD-machten" (Amerikanen, Britten, Chinezen, Nederlanders) een bedreiging vormden voor alle Aziaten en dat Azië alleen kon overleven door het Japanse voorbeeld te volgen.Japan was de enige Aziatische en niet-westerse macht geweest die zichzelf met succes had geïndustrialiseerd en kon wedijveren met grote westerse rijken.Hoewel door hedendaagse westerse waarnemers grotendeels beschreven als een dekmantel voor de uitbreiding van het Japanse leger, was het idee achter de Co-Prosperity Sphere dat Azië onder auspiciën van de Japanners zou worden verenigd tegen de westerse mogendheden.Het idee trok invloed in de paternalistische aspecten van het confucianisme en Koshitsu Shinto.Het belangrijkste doel van de Bol was dus de hakkō ichiu, de eenwording van de acht hoeken van de wereld onder de heerschappij (kōdō) van de keizer.

Het incident van 26 februari (, Ni Ni-Roku Jiken, ook bekend als het 2-26-incident) was een poging tot staatsgreep in het rijk van Japan op 26 februari 1936. Het werd georganiseerd door een groep jonge keizerlijke Japanse leger ( IJA) officieren met als doel de regering en de militaire leiding te zuiveren van hun factie-rivalen en ideologische tegenstanders.Hoewel de rebellen erin slaagden verschillende vooraanstaande functionarissen (waaronder twee voormalige premiers) te vermoorden en het regeringscentrum van Tokio te bezetten, slaagden ze er niet in premier Keisuke Okada te vermoorden of de controle over het keizerlijk paleis veilig te stellen.Hun aanhangers in het leger deden pogingen om te profiteren van hun acties, maar verdeeldheid binnen het leger, gecombineerd met keizerlijke woede over de staatsgreep, betekende dat ze geen regeringswisseling konden bewerkstelligen.Geconfronteerd met overweldigende tegenstand toen het leger tegen hen optrok, gaven de rebellen zich op 29 februari over.In tegenstelling tot eerdere voorbeelden van politiek geweld door jonge officieren, had de poging tot staatsgreep ernstige gevolgen.Na een reeks processen achter gesloten deuren werden negentien leiders van de opstand geëxecuteerd wegens muiterij en nog eens veertig werden gevangengezet.De radicale Kōdō-ha-factie verloor haar invloed binnen het leger, terwijl het leger, nu vrij van onderlinge strijd, zijn controle over de burgerregering vergrootte, die ernstig was verzwakt door de moord op belangrijke gematigde en liberaal ingestelde leiders.

De Tweede Chinees-Japanse Oorlog was een militair conflict dat voornamelijk werd gevoerd tussen deRepubliek China en hetJapanse rijk .De oorlog vormde het Chinese theater van het bredere Pacifische theater van de Tweede Wereldoorlog .Het begin van de oorlog wordt gewoonlijk gedateerd op het Marco Polo-brugincident op 7 juli 1937, toen een geschil tussen Japanse en Chinese troepen in Peking escaleerde tot een grootschalige invasie.Sommige Chinese historici zijn van mening dat de Japanse invasie van Mantsjoerije op 18 september 1931 het begin van de oorlog markeert.Deze grootschalige oorlog tussen de Chinezen en het Japanse rijk wordt vaak beschouwd als het begin van de Tweede Wereldoorlog in Azië.China vocht tegen Japan met hulp van Nazi-Duitsland , de Sovjet-Unie , Groot-Brittannië en de Verenigde Staten .Na de Japanse aanvallen op Malaya en Pearl Harbor in 1941 versmolt de oorlog met andere conflicten die over het algemeen onder de conflicten uit de Tweede Wereldoorlog worden gecategoriseerd als een belangrijke sector die bekend staat als het China Burma India Theatre.Sommige geleerden beschouwen de Europese oorlog en de oorlog in de Stille Oceaan als volledig gescheiden, zij het gelijktijdige oorlogen.Andere geleerden beschouwen het begin van de grootschalige Tweede Chinees-Japanse Oorlog in 1937 als het begin van de Tweede Wereldoorlog.De Tweede Chinees-Japanse Oorlog was de grootste Aziatische oorlog in de 20e eeuw.Het was verantwoordelijk voor het merendeel van de burgerslachtoffers en militaire slachtoffers in de oorlog in de Stille Oceaan, waarbij tussen de 10 en 25 miljoen Chinese burgers en meer dan 4 miljoen Chinese en Japanse militairen vermist raakten of omkwamen door oorlogsgerelateerd geweld, hongersnood en andere oorzaken.De oorlog wordt ‘de Aziatische holocaust’ genoemd.De oorlog was het resultaat van een decennialang Japans imperialistisch beleid om zijn invloed politiek en militair uit te breiden om de toegang tot grondstoffenvoorraden, voedsel en arbeid veilig te stellen.De periode na de Eerste Wereldoorlog zorgde voor toenemende druk op het Japanse beleid.Linksen streefden naar algemeen kiesrecht en grotere rechten voor werknemers.De toenemende textielproductie van Chinese fabrieken had een negatief effect op de Japanse productie en de Grote Depressie veroorzaakte een grote vertraging van de export.Dit alles droeg bij aan het militante nationalisme, met als hoogtepunt de opkomst van een militaristische factie.Deze factie werd op haar hoogtepunt geleid door het Hideki Tojo-kabinet van de Imperial Rule Assistance Association onder edict van keizer Hirohito.In 1931 droeg het Mukden-incident bij tot de Japanse invasie van Mantsjoerije.De Chinezen werden verslagen en Japan creëerde een nieuwe vazalstaat, Manchukuo;Veel historici noemen 1931 als het begin van de oorlog.Van 1931 tot 1937 bleven China en Japan schermutselingen voeren in kleine, plaatselijke gevechten, zogenaamde "incidenten".In december 1941 lanceerde Japan een verrassingsaanval op Pearl Harbor en verklaarde de oorlog aan de Verenigde Staten.De Verenigde Staten verklaarden op hun beurt de oorlog en verhoogden hun hulpstroom aan China – met de Lend-Lease Act gaven de Verenigde Staten China in totaal 1,6 miljard dollar (18,4 miljard dollar gecorrigeerd voor inflatie).Toen Birma werd afgesneden, werd materiaal over de Himalaya gevlogen.In 1944 lanceerde Japan Operatie Ichi-Go, de invasie van Henan en Changsha.Dit leidde echter niet tot de overgave van de Chinese troepen.In 1945 hervatte het Chinese expeditieleger zijn opmars in Birma en voltooide de Ledo-weg die India met China verbond.Tegelijkertijd lanceerde China grote tegenoffensieven in Zuid-China en heroverde West-Hunan en Guangxi.Japan capituleerde formeel op 2 september 1945. China werd tijdens de oorlog erkend als een van de vier grote bondgenoten, herwon alle gebieden die verloren waren gegaan aan Japan en werd een van de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties.

De nationale mobilisatiewet werd op 24 maart 1938 door premier Fumimaro Konoe in de Rijksdag van Japan vastgelegd om de nationale economie van het rijk van Japan na het begin van de Tweede Chinees-Japanse Oorlog in oorlogstijd te brengen.De Nationale Mobilisatiewet bevatte vijftig clausules die voorzagen in overheidscontrole op burgerorganisaties (inclusief vakbonden), nationalisatie van strategische industrieën, prijscontroles en rantsoenering, en de nieuwsmedia nationaliseerde.De wetten gaven de regering de bevoegdheid om onbeperkte budgetten te gebruiken om oorlogsproductie te subsidiëren en om fabrikanten te compenseren voor verliezen veroorzaakt door oorlogsmobilisatie.Achttien van de vijftig artikelen schetsten straffen voor overtreders.De wet werd aangevallen als ongrondwettelijk toen hij in januari 1938 in de Rijksdag werd geïntroduceerd, maar werd aangenomen onder sterke druk van het leger en trad in werking vanaf mei 1938.De National Service Draft Ordinance (ーーーKokumin Chōyō rei) was een aanvullende wet uitgevaardigd door premier Konoe als onderdeel van de National Mobilization Law.Het machtigde de regering om burgerarbeiders in dienst te nemen om te zorgen voor voldoende arbeidskrachten in strategische oorlogsindustrieën, met uitzonderingen die alleen zijn toegestaan ​​in het geval van lichamelijk of geestelijk gehandicapten.Het programma werd georganiseerd onder het ministerie van Welzijn, en op het hoogtepunt werden 1.600.000 mannen en vrouwen opgeroepen en werden 4.500.000 arbeiders opnieuw geclassificeerd als dienstplichtigen (en konden dus hun baan niet opzeggen).De verordening werd in maart 1945 vervangen door de National Labour Service Mobilization Law, die op zijn beurt op 20 december 1945 werd afgeschaft door de opperbevelhebber van de geallieerde mogendheden na de overgave van Japan.

De Verenigde Staten lieten op respectievelijk 6 en 9 augustus 1945 twee atoombommen ontploffen boven de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki.De twee bombardementen doodden tussen de 129.000 en 226.000 mensen, van wie de meesten burgers waren, en blijven het enige gebruik van kernwapens in gewapende conflicten.De toestemming van het Verenigd Koninkrijk werd verkregen voor de bombardementen, zoals vereist door de Overeenkomst van Quebec, en op 25 juli werd bevel gegeven door generaal Thomas Handy, de waarnemend stafchef van het Amerikaanse leger, om atoombommen te gebruiken tegen Hiroshima, Kokura, Niigata en Nagasaki.Op 6 augustus werd een Little Boy gedropt op Hiroshima, waarop premier Suzuki de toezegging van de Japanse regering herhaalde om de eisen van de geallieerden te negeren en door te vechten.Drie dagen later werd een Fat Man gedropt op Nagasaki.In de daaropvolgende twee tot vier maanden kwamen door de gevolgen van de atoombombardementen tussen de 90.000 en 146.000 mensen om het leven in Hiroshima en tussen de 39.000 en 80.000 mensen in Nagasaki;ongeveer de helft vond plaats op de eerste dag.Maanden daarna stierven nog steeds veel mensen aan de gevolgen van brandwonden, stralingsziekte en verwondingen, verergerd door ziekte en ondervoeding.Hoewel Hiroshima een aanzienlijk militair garnizoen had, waren de meeste doden burgers.

Met de nederlaag van hetrijk van Japan ontbonden de geallieerden het en plaatsten de gebieden onder bezetting.De Sovjet-Unie werd verantwoordelijk gesteld voor Noord-Korea en annexeerde de Koerilen-eilanden en het zuidelijke deel van het eiland Sachalin.De Verenigde Staten namen de verantwoordelijkheid voor de rest van Japans bezittingen in Oceanië en namen Zuid-Korea over.China stortte zich ondertussen terug in zijn burgeroorlog , met de communisten aan de macht in 1949.Op 3 mei 1947 trad de grondwet van Japan in werking.Dit veranderde het rijk van Japan in de staat Japan (Nihon Koku, ) met een liberale democratie.Het Japanse leger werd volledig ontwapend en de absoluutheid van de keizer werd ingetrokken door de naoorlogse grondwet.Artikel 9 maakte van Japan een pacifistisch land zonder leger.Shigeru Yoshida werd verkozen tot premier van Japan van 1946 tot 1947 en van 1948 tot 1954. Zijn beleid, bekend als de "Yoshida-doctrine", benadrukte de militaire afhankelijkheid van de Verenigde Staten en bevorderde ongebreidelde economische groei.Op 8 september 1951 eindigde de door de VS geleide bezetting van Japan na de ondertekening van het Verdrag van San Francisco, dat op 28 april 1952 van kracht werd. Het herstelde de soevereiniteit van Japan.Op dezelfde dag werd het veiligheidsverdrag tussen de Verenigde Staten en Japan ondertekend toen de spanningen in de Koude Oorlog toenam;het werd later vervangen door het Verdrag van wederzijdse samenwerking en veiligheid tussen de Verenigde Staten en Japan uit 1960.Het verdrag uit 1960 vereist dat de VS Japan beschermen tegen externe agressie.Hierdoor kunnen Amerikaanse troepen in Japan worden gestationeerd.Ondertussen houden de Japanse grond- en zeestrijdkrachten zich bezig met interne dreigingen en natuurrampen.Hierdoor ontstond de alliantie tussen de VS en Japan.Tegen het einde van de jaren veertig waren er twee conservatieve partijen (de Democratische Partij en de Liberale Partij);na een reeks fusies kwamen ze in 1955 samen als de Liberaal-Democratische Partij (LDP).In 1955 stabiliseerde het politieke systeem zich in wat het systeem van 1955 werd genoemd.De twee belangrijkste partijen waren de conservatieve LDP en de linkse sociaal-democratische partij.Gedurende de periode 1955 tot 2007 was de LDP dominant (met een kort intermezzo in 1993-1994).De LDP was pro-business, pro-Amerikaans en had een sterke landelijke basis.

Het Japanse economische wonder verwijst naar de recordperiode van economische groei in Japan tussen het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog en het einde van de Koude Oorlog .Tijdens de economische hoogconjunctuur werd Japan al snel de op een na grootste economie ter wereld (na de Verenigde Staten).Tegen de jaren negentig begon de demografische samenstelling van de Japanse bevolking te stagneren en groeide het personeelsbestand niet meer zo snel als in de voorgaande decennia, ondanks de hoge productiviteit per werknemer.

Op 1 juli 1954 reorganiseerde de Self-Defense Forces Act (wet nr. 165 van 1954) op 1 juli 1954 de National Security Board als de Defense Agency. Daarna werd de National Security Force gereorganiseerd als de Japan Ground Self-Defense Force. (GSDF).De Coastal Safety Force werd gereorganiseerd als de Japan Maritime Self-Defense Force (JMSDF).De Japan Air Self-Defense Force (JASDF) werd opgericht als een nieuwe tak van de JSDF.Dit zijn het de facto naoorlogse Japanse leger, de marine en de luchtmacht.

De Anpo-protesten waren een reeks massale protesten in heel Japan van 1959 tot 1960, en opnieuw in 1970, tegen het VS-Japan-Veiligheidsverdrag, het verdrag dat de Verenigde Staten toestaat militaire bases op Japanse bodem te behouden.De naam van de protesten komt van de Japanse term voor "Veiligheidsverdrag", wat Anzen Hoshō Jōyaku is, of kortweg Anpo.De protesten in 1959 en 1960 waren gericht tegen een herziening in 1960 van het oorspronkelijke Veiligheidsverdrag uit 1952 en groeiden uiteindelijk uit tot de grootste volksprotesten in de moderne tijd van Japan.Op het hoogtepunt van de protesten in juni 1960 omsingelden bijna dagelijks honderdduizenden demonstranten het gebouw van de Nationale Rijksdag in Tokio, en er vonden grote protesten plaats in andere steden en dorpen in heel Japan.Op 15 juni braken demonstranten de Diet-compound zelf binnen, wat leidde tot een gewelddadige botsing met de politie waarbij een vrouwelijke studente van de Universiteit van Tokyo, Michiko Kanba, werd gedood.In de nasleep van dit incident werd een gepland bezoek aan Japan van de Amerikaanse president Dwight D. Eisenhower geannuleerd en moest de conservatieve premier Nobusuke Kishi aftreden.

De Tōkaidō Shinkansen begon op 1 oktober 1964, op tijd voor de eerste Olympische Spelen in Tokio.De conventionele Limited Express-dienst deed er zes uur en 40 minuten over van Tokio naar Osaka, maar de Shinkansen maakte de reis in slechts vier uur, in 1965 ingekort tot drie uur en tien minuten. Het maakte dagtochten mogelijk tussen Tokio en Osaka, de twee grootste metropolen in Japan, heeft de stijl van zakendoen en leven van de Japanners aanzienlijk veranderd en de vraag naar nieuw verkeer vergroot.De dienst was meteen een succes en bereikte op 13 juli 1967 de grens van 100 miljoen passagiers in minder dan drie jaar en in 1976 een miljard passagiers. Voor Expo '70 in Osaka werden treinen met zestien wagens geïntroduceerd.Met een gemiddelde van 23.000 passagiers per uur in elke richting in 1992, was de Tōkaidō Shinkansen de drukste hogesnelheidslijn ter wereld.Vanaf 2014, het 50-jarig jubileum van de trein, steeg het dagelijkse passagiersverkeer tot 391.000, wat, verdeeld over het 18-uurschema, gemiddeld iets minder dan 22.000 passagiers per uur vertegenwoordigde.De eerste Shinkansen-treinen, de 0-serie, reden met snelheden tot 210 km / u (130 mph), later verhoogd tot 220 km / u (137 mph).

De Olympische Zomerspelen van 1964 waren een internationaal multisportevenement dat van 10 tot 24 oktober 1964 in Tokio werd gehouden. Tokio werd gekozen als gaststad tijdens de 55e IOC-sessie in West-Duitsland op 26 mei 1959. De Zomerspelen van 1964 waren de eerste Olympische Spelen die werden gehouden in Azië.De Spelen van 1964 waren ook de eersten die internationaal werden uitgezonden zonder dat er banden naar het buitenland moesten worden gevlogen, zoals vier jaar eerder voor de Olympische Spelen van 1960.Dit waren ook de eerste Olympische Spelen met uitzendingen in kleur, zij het gedeeltelijk.Bepaalde evenementen zoals sumoworstelen en judowedstrijden, sporten die populair zijn in Japan, werden uitgeprobeerd met Toshiba's nieuwe kleurtransmissiesysteem, maar alleen voor de binnenlandse markt.De volledige Olympische Spelen van 1964 werden opgetekend in de baanbrekende sportdocumentaire Tokyo Olympiad uit 1965, geregisseerd door Kon Ichikawa.De wedstrijden waren gepland voor half oktober om de midzomerhitte en -vochtigheid van de stad en het tyfoonseizoen in september te vermijden.

De Koza-rel was een gewelddadig en spontaan protest tegen de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Okinawa, dat plaatsvond in de nacht van 20 december 1970 tot in de ochtend van de volgende dag.Ongeveer 5.000 Okinawa's kwamen in botsing met ongeveer 700 Amerikaanse parlementsleden tijdens een gebeurtenis die wordt beschouwd als een symbool van Okinawa's woede tegen 25 jaar Amerikaanse militaire bezetting.Bij de rel raakten ongeveer 60 Amerikanen en 27 Okinawanen gewond, 80 auto's werden verbrand en verschillende gebouwen op Kadena Air Base werden verwoest of zwaar beschadigd.

De Okinawa Reversion Agreement was een overeenkomst tussen de Verenigde Staten en Japan waarin de Verenigde Staten ten gunste van Japan afstand deden van alle rechten en belangen op grond van artikel III van het Verdrag van San Francisco, die waren verkregen als gevolg van de oorlog in de Stille Oceaan, en geef zo ​​de prefectuur Okinawa terug aan de Japanse soevereiniteit.Het document werd op 17 juni 1971 tegelijkertijd in Washington, DC en Tokio ondertekend door William P. Rogers namens de Amerikaanse president Richard Nixon en Kiichi Aichi namens de Japanse premier Eisaku Satō.Het document werd pas op 24 november 1971 in Japan geratificeerd door de National Diet.

Walkman is een merk van draagbare audiospelers dat sinds 1979 wordt vervaardigd en op de markt wordt gebracht door het Japanse technologiebedrijf Sony. De originele Walkman was een draagbare cassettespeler en door zijn populariteit werd "walkman" een onofficiële term voor persoonlijke stereo's van welke producent of welk merk dan ook.Tegen 2010, toen de productie stopte, had Sony ongeveer 200 miljoen op cassettes gebaseerde Walkmans gebouwd. Walkman), transistorradio's, mobiele telefoons en digitale audio-/mediaspelers.Vanaf 2011 bestaat het Walkman-assortiment uitsluitend uit digitale spelers.

In het begin van de jaren tachtig werd Japanse anime geïntroduceerd in de Amerikaanse en westerse cultuur.In de jaren negentig won Japanse animatie langzaamaan aan populariteit in de Verenigde Staten.In de jaren zestig paste mangakunstenaar en animator Osamu Tezuka Disney-animatietechnieken aan en vereenvoudigde deze om de kosten te verlagen en het aantal frames in zijn producties te beperken.Oorspronkelijk bedoeld als tijdelijke maatregelen om hem in staat te stellen materiaal volgens een strak schema te produceren met een onervaren staf, gingen veel van zijn beperkte animatiepraktijken de stijl van het medium bepalen.Three Tales (1960) was de eerste anime-film die op televisie werd uitgezonden;de eerste anime-televisieserie was Instant History (1961–64).Een vroeg en invloedrijk succes was Astro Boy (1963–66), een televisieserie geregisseerd door Tezuka, gebaseerd op zijn gelijknamige manga.Veel animators bij Tezuka's Mushi Production richtten later grote anime-studio's op (waaronder Madhouse, Sunrise en Pierrot).In de jaren zeventig groeide de populariteit van manga, waarvan er vele later werden geanimeerd.Tezuka's werk - en dat van andere pioniers in het veld - inspireerde kenmerken en genres die vandaag de dag fundamentele elementen van anime blijven.Het gigantische robotgenre (ook bekend als "mecha") kreeg bijvoorbeeld vorm onder Tezuka, ontwikkelde zich tot het superrobotgenre onder Go Nagai en anderen, en kreeg aan het einde van het decennium een ​​revolutie teweeggebracht door Yoshiyuki Tomino, die het echte robotgenre ontwikkelde. robot genre.Robot-anime-series zoals Gundam en Super Dimension Fortress Macross werden instant klassiekers in de jaren tachtig en het genre bleef een van de meest populaire in de volgende decennia.De bubbeleconomie van de jaren tachtig luidde een nieuw tijdperk in van high-budget en experimentele anime-films, waaronder Nausicaä of the Valley of the Wind (1984), Royal Space Force: The Wings of Honnêamise (1987) en Akira (1988).Neon Genesis Evangelion (1995), een televisieserie geproduceerd door Gainax en geregisseerd door Hideaki Anno, begon een nieuw tijdperk van experimentele anime-titels, zoals Ghost in the Shell (1995) en Cowboy Bebop (1998).In de jaren negentig begon anime ook meer belangstelling te krijgen in westerse landen;grote internationale successen zijn onder meer Sailor Moon en Dragon Ball Z, die beide in meer dan een dozijn talen over de hele wereld zijn nagesynchroniseerd.In 2003 won Spirited Away, een speelfilm van Studio Ghibli geregisseerd door Hayao Miyazaki, de Academy Award voor beste animatiefilm bij de 75e Academy Awards.Het werd later de meest opbrengende anime-film en verdiende meer dan $ 355 miljoen.Sinds de jaren 2000 is een toenemend aantal anime-werken aanpassingen van lichte romans en visuele romans;succesvolle voorbeelden zijn The Melancholy of Haruhi Suzumiya en Fate/stay night (beide 2006).Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba the Movie: Mugen Train werd de best scorende Japanse film en een van 's werelds best scorende films van 2020. Het werd ook de best scorende film in de Japanse cinema, want in 10 dagen verdiende hij 10 miljard yen ($ 95,3 miljoen; £ 72 miljoen).Het versloeg het vorige record van Spirited Away, dat 25 dagen duurde.

In 1985 werd de videogame-industrie voor thuis nieuw leven ingeblazen door het wijdverbreide succes van het Nintendo Entertainment System.Het succes van de NES betekende een verschuiving in de dominantie van de videogame-industrie van de Verenigde Staten naar Japan tijdens de derde generatie consoles.

De ondergang van het systeem dat eigendom is van de overheid kwam na beschuldigingen van ernstige managementinefficiënties, winstverliezen en fraude.Aan het begin van de jaren tachtig waren de passagiers- en vrachtactiviteiten achteruitgegaan en hadden de tariefstijgingen geen gelijke tred gehouden met de hogere arbeidskosten.Japanese National Railways wordt geprivatiseerd en opgesplitst in zeven JR-bedrijven (Japan Railways), zes regionale bedrijven en één vrachtvervoer.De nieuwe bedrijven voerden concurrentie in, verminderden hun personeelsbestand en voerden hervormingsinspanningen uit.De eerste reacties van het publiek op deze stappen waren goed: het gecombineerde passagiersvervoer op de passagiersmaatschappijen van de Japan Railways Group bedroeg in 1987 204,7 miljard passagierskilometers, een stijging van 3,2% ten opzichte van 1986, terwijl de passagierssector voorheen sinds 1975 stagneerde. het vervoer van particuliere spoorwegen bedroeg in 1987 2,6%, wat betekende dat het groeipercentage van de Japan Railways Group voor het eerst sinds 1974 hoger lag dan dat van de particuliere spoorwegen. De vraag naar vervoer per spoor verbeterde, hoewel deze nog steeds slechts 28% bedroeg van het passagiersvervoer en slechts 5% van het vrachtvervoer in 1990. Het passagiersvervoer per spoor was superieur aan auto's in termen van energie-efficiëntie en snelheid bij vervoer over lange afstanden.

Op 7 januari 1989 stierf keizer Shōwa, de 124e keizer van Japan volgens de traditionele volgorde van opvolging, in zijn slaap om 6.33 uur JST na enige tijd aan darmkanker te hebben geleden.Hij werd 87 jaar oud.De staatsbegrafenis van de overleden keizer vond plaats op 24 februari, toen hij werd begraven bij zijn ouders op de Musashi Imperial Graveyard in Hachiōji, Tokio.De keizer werd opgevolgd door zijn oudste zoon, Akihito, wiens troonsbestijgingsceremonie plaatsvond op 12 november 1990. De dood van de keizer maakte een einde aan het Shōwa-tijdperk.Op dezelfde dag begon een nieuw tijdperk: het Heisei-tijdperk, dat de volgende dag om middernacht van kracht werd.Van 7 januari tot 31 januari was de formele benaming van de keizer "Vertrokken keizer".Zijn definitieve postume naam, Shōwa Tennō, werd op 13 januari bepaald en op 31 januari formeel vrijgegeven door Toshiki Kaifu, de premier.