Na de belegering van Lovech in 1187 werd de Byzantijnse keizer Isaac II Angelos gedwongen een wapenstilstand te sluiten, waarmee hij de facto de onafhankelijkheid van Bulgarije erkende.Tot 1189 hielden beide partijen zich aan de wapenstilstand.De Bulgaren gebruikten deze tijd om hun bestuur en leger verder te organiseren.Toen de soldaten van de Derde Kruistocht het Bulgaarse land bij Niš bereikten, boden Asen en Peter aan om de keizer van het Heilige Roomse Rijk, Frederik I Barbarosa, te helpen met een troepenmacht van 40.000 man tegen de Byzantijnen.De betrekkingen tussen de kruisvaarders en de Byzantijnen werden echter gladder en het Bulgaarse voorstel werd ontweken.De Byzantijnen bereidden een derde campagne voor om de Bulgaarse acties te wreken.Net als de vorige twee invasies slaagden ze erin de passen van het Balkangebergte te overwinnen.Ze maakten een klif die aangaf dat ze bij Pomorie langs de zee zouden passeren, maar gingen in plaats daarvan westwaarts en passeerden de Rishki-pas naar Preslav.Het Byzantijnse leger marcheerde vervolgens westwaarts om de hoofdstad Tarnovo te belegeren.Tegelijkertijd bereikte de Byzantijnse vloot de Donau om de weg van Cuman-hulptroepen uit de noordelijke Bulgaarse gebieden te blokkeren.De belegering van Tarnovo was niet succesvol.De verdediging van de stad werd geleid door Asen zelf en het moreel van zijn troepen was zeer hoog.Het Byzantijnse moreel was daarentegen om verschillende redenen vrij laag: het uitblijven van enig militair succes, zware verliezen en vooral het feit dat de soldaten achterstallig betaalden.Hiervan werd gebruik gemaakt door Asen, die een agent in de gedaante van een deserteur naar het Byzantijnse kamp stuurde.De man vertelde Isaac II dat, ondanks de inspanningen van de Byzantijnse marine, een enorm Cuman-leger de rivier de Donau was gepasseerd en op weg was naar Tarnovo om het beleg opnieuw te beleven.De Byzantijnse keizer raakte in paniek en riep onmiddellijk op tot terugtrekking via de dichtstbijzijnde pas.