Cyrillus en Methodius

Methodius werd geboren als Michael en kreeg de naam Methodius toen hij monnik werd op Mysian Olympus (het huidige Uludağ), in het noordwesten van Turkije.Hun vader was Leo, een droungarios van het Byzantijnse thema van Thessalonica, en hun moeder was Maria.

De twee broers verloren hun vader toen Cyrillus veertien was, en de machtige minister Theoktistos, die logothetes tou dromou was, een van de belangrijkste ministers van het rijk, werd hun beschermer.Hij was ook verantwoordelijk, samen met de regent Bardas, voor het initiëren van een verreikend educatief programma binnen het rijk dat culmineerde in de oprichting van de Universiteit van Magnaura, waar Cyrillus les zou geven.

Cyrillus werd tot priester gewijd en diende als ambtenaar in de Hagia Sophia-kerk, waar hij een hechte band ontwikkelde met de patriarch van Constantinopel, de bisschop Photios.De briljante geleerde werd al snel de bibliothecaris van de bisschop.Cyrillus werd leraar filosofie aan de Magnaura-universiteit in Constantinopel, waar hij de bijnaam "Constantijn de Filosoof" kreeg.

De Byzantijnse keizer Michael III en de patriarch van Constantinopel Photius (professor Cyrillus aan de universiteit en zijn leidende licht in eerdere jaren), stuurden Cyrillus op een zendingsexpeditie naar de Khazaren die hadden gevraagd om een ​​geleerde naar hen te sturen die met beide kon praten. Joden en Saracenen.De reis eindigde helaas op een mislukking als het de bedoeling was geweest om de Khazaren tot het christendom te bekeren, aangezien de Byzantijnen er slechts ongeveer 200 van hen wisten te dopen.De staat Khazaria nam uiteindelijk het judaïsme over.Cyrillus bracht wel souvenirs mee, naar verluidt de relikwieën van de verbannen 1e-eeuwse bisschop van Rome, Saint Clemens.

Prins Rastislav van Groot-Moravië verzocht keizer Michael III en de patriarch Photius missionarissen te sturen om zijn Slavische onderdanen te evangeliseren.Zijn motieven daarbij waren waarschijnlijk meer politiek dan religieus.De keizer koos er snel voor om Cyrillus te sturen, vergezeld van zijn broer Methodius.Het verzoek bood een geschikte gelegenheid om de Byzantijnse invloed uit te breiden.Hun eerste werk schijnt het opleiden van assistenten te zijn geweest.

Om zijn prediking tot de Slaven te vergemakkelijken, vond Cyrillus, met wat hulp van Methodius, het Glagolitische schrift uit dat enkele letters uit het Hebreeuws en Grieks cursief schrift gebruikte om de unieke klanken van de Slavische taal nauwkeurig vast te leggen.De broers hadden het script gemaakt voordat ze het huis verlieten (de Slavische taal had voorheen geen geschreven vorm) en gebruikten het om vertalingen te maken van de liturgie van Johannes Chrysostomos (bisschop van Constantinopel van 398 tot 404 CE), de Psalmen van het Oude Testament en de evangeliën van het Nieuwe Testament.Ze reisden naar Groot-Moravië om het te promoten.Ze genoten aanzienlijk succes in dit streven.Ze kwamen echter in conflict met Duitse geestelijken die zich verzetten tegen hun pogingen om een ​​specifiek Slavische liturgie te creëren.

Hoewel hij erin slaagde veel nieuwe kerken op te richten, waren helaas voor Cyrillus de Frankische bisschoppen in Moravië, die pleitten voor de rivaliserende westelijke helft van de christelijke kerk, bij elke stap tegen zijn zendingswerk.Conservatieve kerkelijke geestelijken waren ook tegen het houden van diensten (of zelfs het verspreiden van religieuze literatuur) in welke taal dan ook buiten het traditionele trio van Latijn, Grieks en Hebreeuws.

In 867 nodigde paus Nicolaas I (858-867) de broers uit naar Rome.Hun evangelisatiemissie in Moravië was tegen die tijd het middelpunt geworden van een geschil met aartsbisschop Adalwin van Salzburg en bisschop Ermanrich van Passau, die aanspraak maakten op kerkelijke controle over hetzelfde gebied en wilden dat het exclusief de Latijnse liturgie zou gebruiken.Reizend met een gevolg van discipelen en door Pannonië (het Balatonvorstendom), waar ze goed werden ontvangen door prins Kocel.Een jaar later kwamen ze in Rome aan, waar ze hartelijk werden ontvangen.Dit was gedeeltelijk te danken aan het feit dat ze de relikwieën van Sint-Clemens meebrachten;de rivaliteit met Constantinopel over de jurisdictie over het grondgebied van de Slaven zou Rome ertoe brengen de broers en hun invloed te waarderen.

De nieuwe paus Adrianus II gaf Methodius de titel van aartsbisschop van Sirmium (nu Sremska Mitrovica in Servië) en stuurde hem in 869 terug naar Pannonia, met jurisdictie over heel Moravië en Pannonia, en toestemming om de Slavische liturgie te gebruiken.Methodius zette het werk onder de Slaven nu alleen voort.

De Oost-Frankische heersers en hun bisschoppen besloten Methodius te verwijderen.De aartsbisschoppelijke aanspraken van Methodius werden beschouwd als een zodanige schending van de rechten van Salzburg dat hij werd gevangengenomen en gedwongen werd verantwoording af te leggen aan Oost-Frankische bisschoppen: Adalwin van Salzburg, Ermanrich van Passau en Anno van Freising.Na een verhitte discussie verklaarden ze de afzetting van de indringer en bevalen hem naar Duitsland te sturen, waar hij twee en een half jaar gevangen werd gehouden in een klooster.

Rome sprak zich nadrukkelijk uit voor Methodius en stuurde een bisschop, Paulus van Ancona, om hem te herstellen en zijn vijanden te straffen, waarna beide partijen het bevel kregen om met de legaat in Rome te verschijnen.De nieuwe paus Johannes VIII zorgde voor de vrijlating van Methodius, maar droeg hem op te stoppen met het gebruik van de Slavische liturgie.Methodius werd naar Rome ontboden op beschuldiging van ketterij en het gebruik van Slavisch.Deze keer was paus Johannes overtuigd door de argumenten die Methodius ter verdediging aanvoerde en stuurde hem vrijgesproken van alle aanklachten en met toestemming om Slavisch te gebruiken terug.De Karolingische bisschop die hem opvolgde, Witching, onderdrukte de Slavische liturgie en dwong de volgelingen van Methodius tot ballingschap.Velen vonden onderdak bij Knyaz Boris van Bulgarije, onder wie ze een Slavisch-sprekende kerk reorganiseerden.Ondertussen voerden de opvolgers van paus Johannes een beleid van alleen Latijn dat eeuwenlang standhield.

Paus Stefanus V verbood de discipelen van de twee broers in 885 uit Groot-Moravië. Ze vluchtten naar het Eerste Bulgaarse rijk , waar ze werden verwelkomd en de opdracht kregen om theologische scholen op te richten.Daar bedachten zij en de geleerde Saint Clemens van Ohrid het Cyrillische schrift op basis van het Glagolitisch.Cyrillisch verving geleidelijk Glagolitisch als het alfabet van de Oudkerkslavische taal, die de officiële taal van het Bulgaarse rijk werd en zich later verspreidde naar de Oost-Slavische landen van Kievan Rus '.Cyrillisch verspreidde zich uiteindelijk over het grootste deel van de Slavische wereld en werd het standaardalfabet in de Oosters-orthodoxe Slavische landen.Vandaar dat de inspanningen van Cyrillus en Methodius ook de weg vrijmaakten voor de verspreiding van het christendom in heel Oost-Europa.