Umar besloot de Perzen onmiddellijk na hun nederlaag bij Nahavand aan te vallen, terwijl hij nog steeds over een psychologisch voordeel beschikte.Umar moest beslissen welke van de drie provincies hij als eerste zou veroveren: Fars in het zuiden, Azerbeidzjan in het noorden of Isfahan in het centrum.Umar koos Isfahan, omdat het het hart van het Perzische rijk was en een kanaal voor bevoorrading en communicatie tussen de Sassanidische garnizoenen, en de verovering ervan Fars en Azerbeidzjan zou isoleren van Khorasan, het bolwerk van Yazdegerd.Nadat hij Fars en Isfahan had ingenomen, zouden de volgende aanvallen tegelijkertijd worden gelanceerd tegen Azerbeidzjan, de noordwestelijke provincie, en Sistan, de meest oostelijke provincie van het Perzische rijk.De verovering van die provincies zou Khorasan geïsoleerd en kwetsbaar achterlaten, de laatste fase van de verovering van Sassanidische Perzië.De voorbereidingen waren in januari 642 voltooid. Umar benoemde Abdullah ibn Uthman tot commandant van de moslimstrijdkrachten voor de invasie van Isfahan.Vanuit Nahavand marcheerde Nu'man ibn Muqaarin naar Hamadan en trok vervolgens 370 kilometer (230 mijl) naar het zuidoosten naar de stad Isfahan, waar hij een Sassanidische leger versloeg.De vijandelijke commandant, Shahrvaraz Jadhuyih, werd samen met een andere Sassanische generaal tijdens de slag gedood.Nu'man, versterkt door nieuwe troepen uit Busra en Kufa onder het bevel van Abu Musa Ashaari en Ahnaf ibn Qais, belegerde vervolgens de stad.Het beleg duurde een paar maanden voordat de stad zich overgaf.