Bahman had een nieuw leger georganiseerd, deels bestaande uit de overlevenden van de Slag om Ullais, deels uit veteranen afkomstig uit garnizoenen in andere delen van het Byzantijnse rijk , en deels uit nieuwe rekruten.Dit leger was nu klaar voor de strijd.Naast de nederlaag bij de Slag bij Ayn al-Tamr, zochten de verontwaardigde Arabieren in dit gebied ook wraak voor de moord op hun grote leider, Aqqa ibn Qays ibn Bashir.Ze wilden ook graag de landen terugkrijgen die ze aan de moslims hadden verloren, en de kameraden bevrijden die door de indringers waren gevangengenomen.Een groot aantal clans begon zich voor te bereiden op oorlog.Khalid besloot elke imperiale strijdmacht afzonderlijk te bestrijden en te vernietigen.De exacte locatie van het keizerlijke kamp in Muzayyah was vastgesteld door de agenten van Khalid.Om dit doel te bereiken ontwierp hij een manoeuvre die, zelden in de geschiedenis beoefend, een van de moeilijkste is om te controleren en te coördineren: een gelijktijdige convergerende aanval vanuit drie richtingen die 's nachts wordt uitgevoerd.Khalid ibn al-Walid gaf orders voor de verhuizing.De drie korpsen zouden vanuit hun respectievelijke locaties in Husaid, Khanafis en Ain-ut-Tamr langs afzonderlijke routes die hij had gespecificeerd, marcheren en elkaar op een bepaalde nacht en op een bepaald uur ontmoeten op een plaats een paar kilometer verwijderd van Muzayyah.Deze beweging werd uitgevoerd zoals gepland en de drie korpsen concentreerden zich op de afgesproken plaats.Hij legde het tijdstip van de aanval vast en de drie afzonderlijke richtingen van waaruit de drie korpsen op de nietsvermoedende vijand zouden vallen.Het keizerlijke leger wist pas van de aanval toen drie brullende massa's moslimstrijders zich op het kamp wierpen.In de verwarring van de nacht kon het keizerlijke leger nooit zijn draai vinden.Terreur werd de sfeer in het kamp toen soldaten die op de vlucht waren voor het ene moslimkorps, het andere tegenkwamen.Duizenden werden afgeslacht.De moslims probeerden dit leger af te maken, maar grote aantallen Perzen en Arabieren slaagden er niettemin in te ontsnappen, daarbij geholpen door de duisternis die achter de verrassingsaanval schuilging.