Aan het begin van de 14e eeuw concentreerde keizer Yongle van de Ming-dynastie zich op uitbreiding naar Yunnan.In 1403 had hij met succes militaire bases gevestigd in Tengchong en Yongchang, waarmee hij de basis legde voor het uitoefenen van invloed op de Tai-regio's.Met deze uitbreiding ontstonden er verschillende administratieve kantoren in Yunnan en omgeving.Toen de Tai-regio's echter weerstand toonden tegen de Ming-dominantie, volgden confrontaties.Lan Na, een belangrijk Tai-gebied, had zijn macht geconcentreerd rond Chiang Rai in het noordoosten en Chiang Mai in het zuidwesten.De oprichting door de Ming van twee “militaire annex civiele pacificatiecommissies” in Lan Na benadrukte hun visie op het belang van Chiang Rai-Chiang Saen, vergelijkbaar met Chiang Mai.^[15]De cruciale gebeurtenis vond plaats op 27 december 1405. Onder verwijzing naar Lan Na's vermeende belemmering van een Ming-missie naar Assam, vielen deChinezen , gesteund door bondgenoten van Sipsong Panna, Hsenwi, Keng Tung en Sukhothai, binnen.Ze slaagden erin cruciale gebieden te veroveren, waaronder Chiang Saen, waardoor Lan Na zich moest overgeven.In de nasleep plaatste de Ming-dynastie Chinese griffiers in "inheemse kantoren" in Yunnan en Lan Na om administratieve taken te beheren en de Ming-belangen veilig te stellen.Deze kantoren hadden verplichtingen zoals het leveren van goud en zilver in plaats van arbeid en het leveren van troepen voor andere Ming-inspanningen.Hierna kwam Chiang Mai naar voren als de dominante macht in Lan Na, wat een fase van politieke eenwording inluidde.^[16]