In de veertiende eeuw was er een grote leegte aan inheemse informatie binnen Champa, zonder dat er na 1307 een inscriptie werd opgericht, tot 1401, hoewel de annalen van Cham nog steeds een lijst bevatten van 14e-eeuwse koningen van Panduranga.Religieuze constructie en kunst kwamen tot stilstand en werden soms gedegradeerd.^[171] Dit kunnen aanwijzingen zijn voor het verval van de Indische cultuur in Champa, of een gevolg van Champa's verwoestende oorlog met de Dai Viet en de Sukhothai .De redenen van de volledige black-out van de 14e-eeuwse Cham-geschiedschrijving, zo stelt Pierre Lafont, waren misschien te wijten aan Champa's eerdere lange conflicten met hun buren, het Angkor-rijk en Dai Viet, en recentelijk hadden de Mongolen massavernietiging en sociaal-culturele ineenstorting veroorzaakt. .Ontrafelde grieven en verslechterende economische omstandigheden bleven zich opstapelen.Het graveren van Sanskriet-inscripties in Champa, de taal die voornamelijk voor religieuze doeleinden wordt gebruikt, hield in ^[1253] op te bestaan. Sommige steden en landbouwgronden bleven verlaten, zoals Tra Kieu (Simhapura).De geleidelijke religieuze verschuiving naar de islam in Champa van de 11e tot de 15e eeuw ondermijnde het gevestigde hindoe-boeddhistische koningschap en de spirituele goddelijkheid van de ^[koning] , resulterend in groeiende koninklijke frustraties en strijd tussen de Cham-aristocratie.Deze leidden tot voortdurende instabiliteit en de uiteindelijke ondergang van Champa in de 14e eeuw.^[174]Omdat er in deze periode geen inscripties binnen Champa zijn gevonden, is het onzeker om een ​​lijn van Champa-heersers vast te stellen zonder te weten wat hun inheemse naam is en in welke jaren ze regeerden.Historici moeten verschillende Vietnamese kronieken en Chinese annalen reciteren om Champa uit de 14e eeuw voorzichtig te reconstrueren.^[175]