Na het bereiken van de plotselinge onafhankelijkheid zocht Singapore dringend internationale erkenning te midden van regionale en mondiale spanningen.Met bedreigingen van het Indonesische leger en facties binnen Maleisië navigeerde de nieuw gevormde natie door een precair diplomatiek landschap.Bijgestaan ​​door Maleisië, de Republiek China enIndia werd Singapore in september 1965 lid van de Verenigde Naties en in oktober van het Gemenebest.Sinnathamby Rajaratnam, het hoofd van het nieuw opgerichte ministerie van Buitenlandse Zaken, speelde een cruciale rol bij het doen gelden van de soevereiniteit van Singapore en het aangaan van diplomatieke banden wereldwijd.Met een focus op mondiale samenwerking en erkenning was Singapore in 1967 medeoprichter van de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties (ASEAN). Het land breidde zijn internationale aanwezigheid verder uit door zich in 1970 aan te sluiten bij de Beweging van Niet-Gebonden Landen en later bij de Wereldhandelsorganisatie.De Five Power Defense Arrangements (FPDA) uit 1971, waarbij Singapore, Australië, Maleisië, Nieuw-Zeeland en Groot -Brittannië betrokken waren, versterkten de internationale positie ervan verder.Ondanks zijn groeiende internationale aanwezigheid werd de levensvatbaarheid van Singapore als onafhankelijke natie met scepsis ontvangen.Het land kampte met tal van uitdagingen, waaronder hoge werkloosheidscijfers, problemen op het gebied van huisvesting en onderwijs, en een gebrek aan natuurlijke hulpbronnen en land.^[19] De media trokken vanwege deze dringende zorgen regelmatig de overlevingsvooruitzichten van Singapore op de lange termijn in twijfel.De dreiging van terrorisme doemde in de jaren zeventig groot op boven Singapore.Versplinterde facties van de Maleise Communistische Partij en andere extremistische groeperingen voerden gewelddadige aanvallen uit, waaronder bomaanslagen en moordaanslagen.De belangrijkste daad van internationaal terrorisme vond plaats in 1974 toen buitenlandse terroristen de veerboot Laju kaapten.Na gespannen onderhandelingen werd de crisis beëindigd met Singaporese functionarissen, waaronder SR Nathan, waardoor de veilige doorgang van de kapers naar Koeweit werd verzekerd in ruil voor de vrijlating van de gijzelaars.De vroege economische problemen van Singapore werden onderstreept door een werkloosheidspercentage dat tussen de 10 en 12% schommelde, wat het risico van burgerlijke onrust met zich meebracht.Het verlies van de Maleisische markt en de afwezigheid van natuurlijke hulpbronnen vormden aanzienlijke hindernissen.De meerderheid van de bevolking had geen formeel onderwijs genoten, en de traditionele handel in entrepots, ooit de ruggengraat van de economie van Singapore in de 19e eeuw, was onvoldoende om de groeiende bevolking in stand te houden.