President-generaal Yahya Khan, zich bewust van de onstabiele politieke situatie in Pakistan, kondigde plannen aan voor landelijke verkiezingen in 1970 en vaardigde het Legal Framework Order No. 1970 (LFO No. 1970) uit, wat tot aanzienlijke veranderingen in West-Pakistan leidde.Het One Unit-programma werd opgeheven, waardoor provincies konden terugkeren naar hun structuren van vóór 1947, en het principe van directe stemming werd geïntroduceerd.Deze veranderingen waren echter niet van toepassing op Oost-Pakistan.Bij de verkiezingen won de Awami League, die het Six Points-manifest bepleitte, met overweldigende meerderheid in Oost-Pakistan, terwijl de Pakistaanse Volkspartij (PPP) van Zulfikar Ali Bhutto aanzienlijke steun kreeg in West-Pakistan.De conservatieve Pakistan Muslim League (PML) voerde ook campagne in het hele land.Ondanks dat de Awami League een meerderheid in de Nationale Vergadering behaalde, waren de West-Pakistaanse elites terughoudend om de macht over te dragen aan een Oost-Pakistaanse partij.Dit leidde tot een constitutionele impasse, waarbij Bhutto een regeling voor machtsdeling eiste.Te midden van deze politieke spanningen startte sjeik Mujibur Rahman een niet-coöperatieve beweging in Oost-Pakistan, waardoor de staatsfuncties lamgelegd werden.Het mislukken van de gesprekken tussen Bhutto en Rahman had tot gevolg dat president Khan opdracht gaf tot militaire actie tegen de Awami League, wat tot ernstig optreden leidde.Sjeik Rahman werd gearresteerd en de leiding van de Awami League vluchtte naar India en vormde een parallelle regering.Dit escaleerde tot de Bevrijdingsoorlog in Bangladesh, waarbij India militaire steun verleende aan de Bengaalse opstandelingen.In maart 1971 riep generaal-majoor Ziaur Rahman de onafhankelijkheid van Oost-Pakistan uit als Bangladesh .