De oprichting en uitbreiding van de Poolse staat in de 10e eeuw is terug te voeren op de Polen, een West-Slavische stam die zich in de regio Groot-Polen vestigde en gebruik maakte van de strategische locaties Giecz, Poznań, Gniezno en Ostrów Lednicki.Tijdens het begin van de 10e eeuw begonnen aanzienlijke vestingwerken en territoriale expansies, vooral rond 920-950.Deze periode vormde de weg vrij voor de evolutie van deze stamlanden naar een meer gecentraliseerde staat onder leiding van de Piast-dynastie, met name Mieszko I.Mieszko I, voor het eerst genoemd in hedendaagse bronnen door Widukind van Corvey in het midden van de jaren zestig, heeft de vroege Poolse staat aanzienlijk gevormd.Zijn heerschappij kende zowel militaire confrontaties als strategische allianties, zoals zijn huwelijk in 965 met Doubravka, een christelijke Boheemse prinses, die zijn bekering tot het christendom op 14 april 966 versnelde. Deze gebeurtenis, bekend als de doop van Polen, wordt als fundamenteel beschouwd voor de Poolse staat.De regering van Mieszko markeerde ook het begin van de Poolse expansie naar gebieden als Klein-Polen, de Vistulan-landen en Silezië, die een integraal onderdeel waren van de vorming van een gebied dat ongeveer het hedendaagse Polen benaderde.De Polen, onder het bewind van Mieszko, begonnen als een tribale federatie en evolueerden naar een gecentraliseerde staat die fuseerde met andere Slavische stammen.Tegen het einde van de 10e eeuw besloeg het rijk van Mieszko een oppervlakte van ongeveer 250.000 km² en huisvestte iets minder dan een miljoen mensen.Het politieke landschap van Mieszko's Polen was complex en werd gekenmerkt door zowel allianties als rivaliteit binnen de regio.Zijn diplomatieke betrekkingen met het Heilige Roomse Rijk, via allianties en eerbetoon, waren bijzonder belangrijk.Mieszko's militaire contacten met naburige stammen en staten, zoals de Velunzani, Polabische Slaven en de Tsjechen, waren van cruciaal belang bij het veiligstellen en uitbreiden van Poolse gebieden.De Slag bij Cedynia in 972 tegen markgraaf Odo I van de Saksische Oostmars was een opmerkelijke overwinning die hielp bij het consolideren van Mieszko's controle over de Pommerse gebieden tot aan de rivier de Oder.Tegen het einde van zijn regering rond 990 had Mieszko Polen tot een grote macht in Midden-Oost-Europa gemaakt, met als hoogtepunt zijn onderwerping van het land aan het gezag van de Heilige Stoel via het Dagome iudex-document.Deze daad versterkte niet alleen het christelijke karakter van de staat, maar plaatste Polen ook stevig in het bredere Europese politieke en religieuze landschap.