De Birmaans-Siamese oorlog van 1563-1564, ook wel bekend als de oorlog om de witte olifanten, was een conflict tussen de Toungoo-dynastie van Birma en het Ayutthaya-koninkrijk Siam.Koning Bayinnaung van de Toungoo-dynastie probeerde het koninkrijk Ayutthaya onder zijn heerschappij te brengen, als onderdeel van een bredere ambitie om een ​​groot Zuidoost-Aziatisch rijk op te bouwen.Nadat hij aanvankelijk twee witte olifanten had geëist van Ayutthaya-koning Maha Chakkraphat als eerbetoon en werd geweigerd, viel Bayinnaung Siam binnen met een uitgebreide strijdmacht, waarbij hij onderweg verschillende steden zoals Phitsanulok en Sukhothai veroverde.Het Birmese leger bereikte Ayutthaya en startte een wekenlange belegering, die werd geholpen door de verovering van drie Portugese oorlogsschepen.De belegering leidde niet tot de verovering van Ayutthaya, maar resulteerde in een onderhandelde vrede tegen hoge kosten voor Siam.Chakkraphat stemde ermee in om van het Ayutthaya-koninkrijk een vazalstaat van de Toungoo-dynastie te maken.In ruil voor de terugtrekking van het Birmese leger nam Bayinnaung gijzelaars, waaronder prins Ramesuan, en vier Siamese witte olifanten.Siam moest ook jaarlijks hulde brengen aan olifanten en zilver aan de Birmezen, terwijl ze hun rechten toekenden om belasting te innen in de haven van Mergui.Het verdrag leidde tot een kortstondige periode van vrede die duurde tot een opstand van Ayutthaya in 1568.Birmese bronnen beweren dat Maha Chakkraphat werd teruggebracht naar Birma voordat hij als monnik naar Ayutthaya mocht terugkeren, terwijl Thaise bronnen zeggen dat hij afstand deed van de troon en dat zijn tweede zoon, Mahinthrathirat, besteeg.De oorlog was een belangrijke gebeurtenis in de reeks conflicten tussen de Birmezen en Siamezen, en breidde tijdelijk de invloed van de Toungoo-dynastie over het Ayutthaya-koninkrijk uit.