De Chinees-Birmese oorlog, ook bekend als de Qing- invasies van Birma of de Myanmar-campagne van de Qing-dynastie, ^[67] was een oorlog tussen de Qing-dynastie van China en de Konbaung-dynastie van Birma (Myanmar).China onder keizer Qianlong lanceerde tussen 1765 en 1769 vier invasies van Birma, die werden beschouwd als een van zijn tien grote campagnes.Niettemin wordt de oorlog, die het leven eiste aan meer dan 70.000 Chinese soldaten en vier commandanten, ^[68] ] soms omschreven als “de meest rampzalige grensoorlog die de Qing-dynastie ooit had gevoerd”, ^[67] en een oorlog die “de Birmese onafhankelijkheid verzekerde. ".^{[69 De]} succesvolle verdediging van Birma legde de basis voor de huidige grens tussen de twee landen.^[68]Aanvankelijk voorzag de Qing-keizer een gemakkelijke oorlog en stuurde alleen de troepen van het Groene Standaardleger die in Yunnan waren gestationeerd.De Qing-invasie kwam toen de meerderheid van de Birmese strijdkrachten werd ingezet bij hun laatste invasie van Siam .Niettemin versloegen de door de strijd geharde Birmese troepen de eerste twee invasies van 1765–1766 en 1766–1767 aan de grens.Het regionale conflict escaleerde nu tot een grote oorlog, waarbij in beide landen over het hele land militaire manoeuvres plaatsvonden.De derde invasie (1767-1768) onder leiding van de elite Manchu Bannermen slaagde bijna en drong binnen een paar dagen mars vanuit de hoofdstad Ava (Inwa) diep door in centraal Birma.Maar de baandermannen van ^[Noord] -China konden niet omgaan met onbekende tropische gebieden en dodelijke endemische ziekten, en werden met zware verliezen teruggedreven.Na ^[de] close call herschikte koning Hsinbyushin zijn legers van Siam naar het Chinese front.De vierde en grootste invasie strandde aan de grens.Toen de Qing-troepen volledig omsingeld waren, werd in december ^{[1769 een wapenstilstand bereikt tussen de veldcommandanten van beide partijen.]}De Qing hielden ongeveer tien jaar lang een zware militaire opstelling in de grensgebieden van Yunnan in een poging een nieuwe oorlog te voeren, terwijl ze twintig jaar lang een verbod op de intergrensoverschrijdende handel oplegden.^[67] Ook de Birmezen waren in beslag genomen door de Chinese dreiging en hielden een reeks garnizoenen langs de grens.Twintig jaar later, toen Birma en China in 1790 een diplomatieke relatie hervatten, beschouwden de Qing de daad eenzijdig als Birmese onderwerping en claimden ze de overwinning.^[67] Uiteindelijk waren de belangrijkste begunstigden van deze oorlog de Siamezen, die in de daaropvolgende drie jaar het grootste deel van hun grondgebied heroverden nadat ze in 1767 hun hoofdstad Ayutthaya aan de Birmezen hadden verloren ^{[. 70]}