De Birmaans-Siamese oorlog (1547-1549), ook bekend als de Shwehti-oorlog, was de eerste oorlog tussen de Toungoo-dynastie van Birma en het Ayutthaya-koninkrijk Siam, en de eerste van de Birmaans-Siamese oorlogen die zouden voortduren tot de 15e eeuw. midden van de 19e eeuw.De oorlog is opmerkelijk vanwege de introductie van vroegmoderne oorlogsvoering in de regio.Het is ook opmerkelijk in de Thaise geschiedenis vanwege de dood in de strijd van de Siamese koningin Suriyothai op haar oorlogsolifant;het conflict wordt in Thailand vaak de oorlog genoemd die leidde tot het verlies van koningin Suriyothai.De casus belli zijn beschreven als een Birmese poging om hun grondgebied naar het oosten uit te breiden na een politieke crisis in Ayutthaya ^[53] en als een poging om Siamese invallen in de bovenkust van Tenasserim te stoppen.^[54] De oorlog begon volgens de Birmezen in januari 1547 toen Siamese troepen de grensstad Tavoy (Dawei) veroverden.Later dat jaar heroverden de Birmese troepen onder leiding van generaal Saw Lagun Ein de kust van Upper Tenasserim tot aan Tavoy.Volgend jaar, in oktober 1548, vielen drie Birmese legers onder leiding van koning Tabinshwehti en zijn plaatsvervanger Bayinnaung Siam binnen via de Three Pagodas Pass.De Birmese strijdkrachten drongen door tot aan de hoofdstad Ayutthaya, maar konden de zwaar versterkte stad niet innemen.Een maand na het beleg braken Siamese tegenaanvallen het beleg en dreven de invasiemacht terug.Maar de Birmezen onderhandelden over een veilig toevluchtsoord in ruil voor de terugkeer van twee belangrijke Siamese edelen (de troonopvolger prins Ramesuan en prins Thammaracha van Phitsanulok) die ze gevangen hadden genomen.De succesvolle verdediging behield de Siamese onafhankelijkheid gedurende 15 jaar.Toch was de oorlog niet beslissend.