De Birmaans-Siamese oorlog (1765-1767), ook wel bekend als de val van Ayoudhia, was het tweede militaire conflict tussen de Konbaung-dynastie van Birma (Myanmar) en de Ban Phlu Luang-dynastie van het Ayutthaya-koninkrijk Siam, en de oorlog die eindigde het 417 jaar oude koninkrijk Ayutthaya.^[62] Desalniettemin werden de Birmezen al snel gedwongen hun zwaarbevochten winsten op te geven toen de Chinese invasies van hun thuisland eind 1767 een volledige terugtrekking dwongen. Een nieuwe Siamese dynastie, waaraan de huidige Thaise monarchie zijn oorsprong vindt, ontstond om Siam in 1771 te herenigen ^[.]Deze oorlog was de voortzetting van de oorlog van 1759-1760.De casus belli van deze oorlog was ook de controle over de kust van Tenasserim en zijn handel, en de Siamese steun voor rebellen in de Birmese grensgebieden.De oorlog begon in augustus 1765 toen een 20.000 man sterk Noord-Birmese leger het noorden ^[van] Siam binnenviel, en in oktober werd hij vergezeld door drie zuidelijke legers van meer dan 20.000, in een tangbeweging op Ayutthaya.Eind januari 1766 hadden de Birmese legers de numeriek superieure maar slecht gecoördineerde Siamese verdediging overwonnen en kwamen ze samen voor de Siamese hoofdstad.^[62]De belegering van Ayutthaya begon tijdens de eerste Chinese invasie van Birma.De Siamezen geloofden dat als ze het konden volhouden tot het regenseizoen, de seizoensgebonden overstromingen van de Siamese centrale vlakte een terugtocht zouden forceren.Maar koning Hsinbyushin van Birma geloofde dat de Chinese oorlog een klein grensgeschil was en zette het beleg voort.Tijdens het regenseizoen van 1766 (juni-oktober) verplaatste de strijd zich naar de wateren van de overstroomde vlakte, maar slaagde er niet in de status quo te veranderen.Toen het droge seizoen aanbrak, lanceerden de Chinezen een veel grotere invasie ^[,] maar Hsinbyushin weigerde nog steeds de troepen terug te roepen.In maart 1767 bood koning Ekkathat van Siam aan een zijrivier te worden, maar de Birmezen eisten onvoorwaardelijke overgave.^[65] Op 7 april 1767 plunderden de Birmezen de uitgehongerde stad voor de tweede keer in haar geschiedenis, waarbij ze wreedheden begingen die tot op de dag van vandaag een grote zwarte stempel hebben gedrukt op de Birmese-Thaise betrekkingen.Duizenden Siamese gevangenen werden verplaatst naar Birma.De Birmese bezetting was van korte duur.In november 1767 vielen de Chinezen opnieuw binnen met hun grootste strijdmacht tot nu toe, en overtuigden Hsinbyushin er uiteindelijk van om zijn troepen uit Siam terug te trekken.In de daaropvolgende burgeroorlog in Siam was de Siamese staat Thonburi, geleid door Taksin, als overwinnaar uit de strijd gekomen, ^{[waarbij hij]} alle andere afgescheiden Siamese staten had verslagen en alle bedreigingen voor zijn nieuwe heerschappij in 1771 had geëlimineerd. bezig met het verslaan van een vierde Chinese invasie van Birma in december 1769.Tegen die tijd was er een nieuwe patstelling ontstaan.Birma had de lagere kust van Tenasserim geannexeerd, maar slaagde er opnieuw niet in Siam uit te schakelen als sponsor van de opstanden in haar oostelijke en zuidelijke grensgebied.In de daaropvolgende jaren werd Hsinbyushin in beslag genomen door de Chinese dreiging en hernieuwde hij de Siamese oorlog pas in 1775 - pas nadat Lan Na opnieuw in opstand was gekomen met Siamese steun.Het post-Ayutthaya Siamese leiderschap, in Thonburi en later Rattanakosin (Bangkok), bleek meer dan capabel;zij versloegen de volgende twee Birmese invasies (1775–1776 en 1785–1786), en veroverden daarbij Lan Na.