Tijdens de Tweede Wereldoorlog bezetteItalië onder Benito Mussolini Montenegro in 1941 en annexeerde het gebied van Kotor (Cattaro) bij het Koninkrijk Italië, waar een kleine Venetiaans sprekende bevolking woonde.Het marionettenkoninkrijk Montenegro werd opgericht onder fascistische controle terwijl Krsto Zrnov Popović in 1941 terugkeerde uit zijn ballingschap in Rome om te proberen de Zelenaši ("Groene" partij) te leiden, die het herstel van de Montenegrijnse monarchie steunde.Deze militie werd de Lovćen Brigade genoemd.Montenegro werd geteisterd door een verschrikkelijke guerrillaoorlog, vooral nadat nazi-Duitsland in september 1943 de verslagen Italianen had vervangen.Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Montenegro, net als in veel andere delen van Joegoslavië, verwikkeld in een soort burgeroorlog.Naast de Montenegrijnse Groenen waren de twee belangrijkste facties het Chetnik Joegoslavische leger, dat trouw zwoer aan de regering in ballingschap en voornamelijk bestond uit Montenegrijnen die verklaarden dat ze Serviërs waren (veel van zijn leden waren Montenegrijnse blanken) en Joegoslavische partizanen, wiens doel de oprichting was van een socialistisch Joegoslavië na de oorlog.Aangezien beide facties enkele overeenkomsten deelden in hun doelen, met name die met betrekking tot een verenigd Joegoslavië en anti-As-verzet, sloegen de twee partijen de handen in elkaar en begonnen in 1941 de opstand van 13 juli, de eerste georganiseerde opstand in bezet Europa.Dit gebeurde slechts twee maanden nadat Joegoslavië had gecapituleerd en het grootste deel van het Montenegrijnse grondgebied had bevrijd, maar de rebellen waren niet in staat de controle over de grote steden terug te krijgen.Na de mislukte pogingen om de steden Pljevlja en Kolasin te bevrijden, heroverden de Italianen, versterkt door Duitsers, al het gebied van de opstandelingen.Op leiderschapsniveau leidden meningsverschillen over het staatsbeleid (centralistische monarchie versus federale socialistische republiek) uiteindelijk tot een breuk tussen de twee partijen;vanaf dat moment werden ze vijanden.Voortdurend probeerden beide facties steun te krijgen onder de bevolking.Uiteindelijk verloren de Chetniks in Montenegro echter de steun onder de bevolking, net als andere Chetnik-facties in Joegoslavië.De de facto leider van de Chetniks in Montenegro, Pavle Djurisic, werd samen met andere prominente figuren van de beweging, zoals Dusan Arsovic en Đorđe Lašić, verantwoordelijk gehouden voor moordpartijen op de moslimbevolking in Oost-Bosnië en Sandzak in 1944. Hun ideologie van een homogeen Servië binnen Joegoslavië bleek een groot obstakel te zijn bij het rekruteren van liberalen, minderheden en Montenegrijnen die Montenegro beschouwden als een natie met een eigen identiteit.Deze factoren, naast het feit dat sommige Chetniks met de As onderhandelden, leidden ertoe dat het Chetnik Joegoslavische leger in 1943 de steun van de geallieerden verloor. In hetzelfde jaar capituleerde Italië, dat tot dan toe de leiding had over de bezette zone. en werd vervangen door Duitsland, en de gevechten gingen door.Podgorica werd op 19 december 1944 bevrijd door de socialistische partizanen en de bevrijdingsoorlog was gewonnen.Josip Broz Tito erkende de enorme bijdrage van Montenegro aan de oorlog tegen de As-mogendheden door het te vestigen als een van de zes republieken van Joegoslavië.