Đurađ IV Crnojević werd heerser van Zeta in 1490. Zijn heerschappij duurde tot 1496. Đurađ, de oudste zoon van Ivan, was een goed opgeleide heerser.Hij is het meest bekend vanwege één historische daad: hij gebruikte de drukpers die zijn vader naar Cetinje had gebracht om de eerste boeken in Zuidoost-Europa te drukken, in 1493. De drukpers van Crnojević markeerde het begin van het gedrukte woord onder de Zuid-Slaven.De pers was actief van 1493 tot en met 1496 en bracht religieuze boeken uit, waarvan er vijf bewaard zijn gebleven: Oktoih prvoglasnik, Oktoih petoglasnik, Psaltir, Molitvenik en Četvorojevanđelje.Đurađ beheerde het drukken van de boeken, schreef voorwoorden en nawoorden en ontwikkelde verfijnde psalmtabellen met de maankalender.De boeken van de Crnojević-pers werden gedrukt in twee kleuren, rood en zwart, en waren rijkelijk versierd.Ze dienden als model voor veel boeken die in het Cyrillisch waren gedrukt.Nadat de heerschappij van Zeta aan Đurađ was overgedragen, ging zijn jongste broer, Staniša, zonder kans om zijn vader, Ivan, op te volgen, naar Constantinopel en bekeerde zich tot de islam, waarbij hij de naam Skender kreeg.Als trouwe dienaar van de sultan werd Staniša de Sanjak-bey van Shkodra.Zijn broers, Đurađ en Stefan II, zetten de strijd tegen de Ottomanen voort.De historische feiten zijn onduidelijk en omstreden, maar het lijkt erop dat de Venetianen , gefrustreerd door hun eigen onvermogen om het Huis van Crnojević aan hun eigen belangen te onderwerpen, erin slaagden Stefan II te vermoorden en Đurađ op bedrieglijke wijze naar Constantinopel stuurden.Đurađ bezocht voornamelijk Venetië om te werken aan de brede anti-Ottomaanse campagne, maar werd enige tijd in gevangenschap gehouden terwijl Stefan II Zeta verdedigde tegen de Ottomanen.Het is waarschijnlijk dat Đurađ bij zijn terugkeer naar Zeta werd ontvoerd door de Venetiaanse agenten en naar Constantinopel werd gestuurd onder de beschuldiging dat hij een heilige oorlog tegen de islam had georganiseerd.Er zijn enkele onbetrouwbare beweringen dat Đurađ Anatolië had gekregen om te regeren, maar in ieder geval stopten de berichten over de verblijfplaats van Đurađ na 1503.