Het Sultanaat van Brunei, gelegen aan de noordkust van Borneo, ontstond in de 15e eeuw als een belangrijk Maleisisch sultanaat.Het breidde zijn grondgebied na de val van Malakka ^[58] uit naar de Portugezen , en breidde op een gegeven moment zijn invloed uit naar delen van de Filippijnen en de kust van Borneo.De oorspronkelijke heerser van Brunei was een moslim, en de groei van het sultanaat werd toegeschreven aan zijn strategische handelslocatie en maritieme bekwaamheid.Brunei kreeg echter te maken met uitdagingen van regionale machten en kreeg te maken met interne opvolgingsgeschillen.Historische gegevens over het vroege Brunei zijn schaars, en een groot deel van de vroege geschiedenis is ontleend aan Chinese bronnen.De Chinese annalen verwezen naar de handels- en territoriale invloed van Brunei en wezen op de banden met het Javaanse Majapahit-rijk .In de 14e eeuw ervoer Brunei Javaanse heerschappij, maar na de ondergang van Majapahit breidde Brunei zijn territoria uit.Het controleerde regio's in het noordwesten van Borneo, delen van Mindanao en de Sulu-archipel .Tegen de 16e eeuw was het rijk van Brunei een machtige entiteit, waarbij de hoofdstad versterkt was en de invloed ervan voelbaar was in de nabijgelegen Maleisische sultanaten.Ondanks zijn vroege bekendheid begon Brunei in de 17e eeuw in ^[verval] te raken als gevolg van interne koninklijke conflicten, Europese koloniale expansie en uitdagingen van het naburige Sultanaat Sulu.Tegen de 19e eeuw had Brunei aanzienlijke gebieden verloren aan westerse machten en kreeg het te maken met interne bedreigingen.Om zijn soevereiniteit veilig te stellen zocht sultan Hashim Jalilul Alam Aqamaddin Britse bescherming, wat ertoe leidde dat Brunei in 1888 een Brits protectoraat werd. Deze protectoraatstatus bleef bestaan ​​tot 1984, toen Brunei zijn onafhankelijkheid bereikte.