Lao-Siamese oorlog of de Siamese invasie van Laos (1778–1779) is het militaire conflict tussen het Thonburi-koninkrijk Siam (nu Thailand ) en de Laotiaanse koninkrijken Vientiane en Champasak.De oorlog had tot gevolg dat alle drie de Laotiaanse koninkrijken Luang Phrabang, Vientiane en Champasak Siamese zijrivieren van vazalkoninkrijken werden onder Siamese heerschappij en overheersing in Thonburi en de daaropvolgende Rattanakosin-periode.In 1779 had generaal Taksin de Birmezen uit Siam verdreven, de Laotiaanse koninkrijken Champasak en Vientiane onder de voet gelopen en Luang Prabang gedwongen vazalschap te aanvaarden (Luang Prabang had Siam geholpen tijdens het beleg van Vientiane).Traditionele machtsverhoudingen in Zuidoost-Azië volgden het Mandala-model; er werd oorlog gevoerd om bevolkingscentra voor herendiensten veilig te stellen, de regionale handel te controleren en het religieuze en seculiere gezag te bevestigen door krachtige boeddhistische symbolen (witte olifanten, belangrijke stoepa's, tempels en Boeddhabeelden) te controleren. .Om de Thonburi-dynastie te legitimeren, nam generaal Taksin de Smaragdgroene Boeddha en Phra Bang-afbeeldingen uit Vientiane in beslag.Taksin eiste ook dat de heersende elites van de Laotiaanse koninkrijken en hun koninklijke families vazalschap aan Siam beloofden om hun regionale autonomie te behouden in overeenstemming met het Mandala-model.In het traditionele Mandala-model behielden vazalkoningen hun macht om belastingen te heffen, hun eigen vazallen te disciplineren, de doodstraf op te leggen en hun eigen functionarissen te benoemen.Alleen oorlogskwesties en opvolging vereisten goedkeuring van de suzerein.Van vazallen werd ook verwacht dat ze jaarlijks een eerbetoon zouden brengen aan goud en zilver (traditioneel gemodelleerd in bomen), belasting en belasting in natura zouden verstrekken, ondersteunende legers zouden oprichten in oorlogstijd, en herendiensten zouden leveren voor staatsprojecten.