1945 was een keerpunt in de geschiedenis van Laos.Onder Japanse druk riep koning Sisavangvong in april de onafhankelijkheid uit.Door deze stap konden de verschillende onafhankelijkheidsbewegingen in Laos, waaronder de Lao Seri en Lao Pen Lao, samensmelten tot de Lao Issara- of ‘Free Lao’-beweging, die werd geleid door Prins Phetsarath en zich verzette tegen de terugkeer van Laos naar de Fransen .De Japanse overgave op 15 augustus 1945 moedigde pro-Franse facties aan en prins Phetsarath werd ontslagen door koning Sisavangvong.De onverschrokken prins Phetsarath pleegde in september een staatsgreep en plaatste de koninklijke familie in Luang Prabang onder huisarrest.Op 12 oktober 1945 werd de regering van Laos Issara uitgeroepen onder het burgerlijk bestuur van prins Phetsarath.In de daaropvolgende zes maanden verzamelden de Fransen zich tegen Lao Issara en konden in april 1946 de controle over Indochina herbevestigen. De regering van Lao Issara vluchtte naar Thailand, waar ze zich tegen de Fransen bleven verzetten tot 1949, toen de groep zich verdeelde over vragen over de betrekkingen. met de Vietminh en de communist Pathet Lao werd gevormd.Terwijl Lao Issara in ballingschap was, stelde Frankrijk in augustus 1946 een constitutionele monarchie in Laos in onder leiding van koning Sisavangvong, en Thailand stemde ermee in de tijdens de Frans-Thaise oorlog ingenomen gebieden terug te geven in ruil voor een vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties.De Frans-Laotiaanse Algemene Conventie van 1949 voorzag de meeste leden van Laos Issara van een onderhandelde amnestie en zocht verzoening door van het koninkrijk Laos een quasi-onafhankelijke constitutionele monarchie binnen de Franse Unie te maken.In 1950 werden aanvullende bevoegdheden toegekend aan de Koninklijke Laotiaanse regering, waaronder training en hulp voor een nationaal leger.Op 22 oktober 1953 droeg het Frans-Laotiaanse Verdrag van Vriendschap en Associatie de resterende Franse bevoegdheden over aan de onafhankelijke Koninklijke Laotiaanse regering.In 1954 maakte de nederlaag bij Dien Bien Phu een einde aan acht jaar strijd met de Vietminh tijdens de Eerste Indochinese Oorlog en liet Frankrijk alle aanspraken op de koloniën van Indochina varen.^[50]