Prins Nokeo Koumane zat al zestien jaar vast in het Taungoo-hof en was in 1591 ongeveer twintig jaar oud.De sangha in Lan Xang stuurde een missie naar koning Nandabayin met het verzoek om Nokeo Koumane terug te sturen naar Lan Xang als vazalkoning.In 1591 werd hij gekroond in Vientiane, verzamelde een leger en marcheerde naar Luang Prabang waar hij de steden herenigde, Lan Xang onafhankelijkheid verklaarde en elke trouw aan het Toungoo-rijk afwierp.Koning Nokeo Koumane marcheerde vervolgens richting Muang Phuan en vervolgens naar de centrale provincies, waar hij alle voormalige territoria van Lan Xang herenigde.^[44]In 1593 lanceerde koning Nokeo Koumane een aanval opLanna en de Taungoo-prins Tharrawaddy Min.Tharrawaddy Min zocht hulp bij Birma, maar opstanden in het hele rijk verhinderden elke steun.Uit wanhoop werd een verzoek gestuurd naar de Birmese vazal in Ayutthaya, koning Naresuan.Koning Naresuan stuurde een groot leger en keerde zich tegen Tharrawaddy Min, waardoor de Birmezen gedwongen werden Ayutthaya als onafhankelijk te accepteren en Lanna als een vazalkoninkrijk.Koning Nokeo Koumane realiseerde zich dat hij in de minderheid was door de gecombineerde kracht van Ayutthaya en Lanna en stopte de aanval.In 1596 stierf koning Nokeo Koumane plotseling en zonder erfgenaam.Hoewel hij Lan Xang had verenigd en het koninkrijk zo had hersteld dat het een invasie van buitenaf kon afslaan, vond er een opvolgingsgeschil plaats en volgde een reeks zwakke koningen tot ^[1637.]