Koning Photisarath (1520–1550) was een van de grote koningen van Lan Xang. Hij nam Nang Yot Kham Tip vanLanna als zijn koningin, evenals kleinere koninginnen uit Ayutthaya en Longvek.^[33] Photisarath was een vrome boeddhist en verklaarde het tot staatsreligie Lan Xang.In 1523 vroeg hij koning Kaeo in Lanna om een ​​exemplaar van de Tripiṭaka, en in 1527 schafte hij de geestenaanbidding in het hele koninkrijk af.In 1533 verplaatste hij zijn hofhouding naar Vientiane, de commerciële hoofdstad van Lan Xang, gelegen op de uiterwaarden van de Mekong onder de hoofdstad Luang Prabang.Vientiane was de belangrijkste stad van Lan Xang en lag aan de samenvloeiing van handelsroutes, maar die toegang maakte het ook tot het brandpunt van een invasie van waaruit het moeilijk te verdedigen was.Door deze stap kon Photisarath het koninkrijk beter besturen en reageren op de afgelegen provincies die grensden aan de Đại Việt , Ayutthaya en de groeiende macht van Birma.^[34]Lanna had gedurende de jaren veertig van de zestiende eeuw een reeks interne opvolgingsgeschillen.Het verzwakte koninkrijk werd eerst binnengevallen door de Birmezen en vervolgens in 1545 door Ayutthaya.Beide invasiepogingen werden afgeslagen, hoewel er aanzienlijke schade was aangericht in het omliggende platteland.Lan Xang stuurde versterkingen om hun bondgenoten in Lanna te ondersteunen.De opvolgingsgeschillen in Lanna gingen door, maar de positie van Lanna tussen de agressieve staten Birma en Ayutthaya maakte het noodzakelijk dat het koninkrijk weer op orde werd gebracht.Als erkenning voor zijn hulp tegen Ayutthaya en zijn sterke familiebanden met Lanna, kreeg koning Photisarath de troon van Lanna aangeboden voor zijn zoon prins Setthathirath, die in 1547 in Chiang Mai tot koning werd gekroond.Lan Xang bevond zich op het hoogtepunt van hun politieke macht, met Photisarath als koning van Lan Xang en Setthathirath zijn zoon als koning van Lanna.In 1550 keerde Photisarath terug naar Luang Prabang, maar kwam om bij een ongeval terwijl hij op een olifant reed voor de vijftien internationale delegaties die audiëntie zochten.^[35]