De Tempel van Salomo, ook wel bekend als de Eerste Tempel, was volgens de Hebreeuwse Bijbel de eerste tempel in Jeruzalem. Het werd gebouwd tijdens Salomo's regering over het Verenigd Koninkrijk van Israël en was volledig gebouwd rond ca. 957 v.Chr. Het bleef bijna vier eeuwen bestaan tot het in 587/586 vGT werd verwoest door het Nieuw-Babylonische Rijk onder de tweede Babylonische koning, Nebukadnezar II, die vervolgens de Judeeërs naar Babylon verbannen na de val van het koninkrijk Juda en de annexatie ervan als Babylonisch rijk. provincie. De vernietiging van de Tempel en de Babylonische ballingschap werden gezien als vervullingen van Bijbelse profetieën en versterkten bijgevolg de joodse religieuze overtuigingen, waarmee de overgang van de Israëlieten begon van de polytheïstische of monolatristische overtuigingen van het jahwisme naar de monotheïstische overtuigingen die in het jodendom waren ontwikkeld. Deze tempel herbergt de Ark van het Verbond, een heilig relikwie dat de Tien Geboden bevat. Enkele honderden jaren later wordt de tempel verwoest door de Babyloniërs.