Het conflict in Zuid-Libanon, dat duurde van 1985 tot 2000, betrokken Israël en het South Libanon Army (SLA), een katholieke door de christen gedomineerde kracht, tegen voornamelijk Hezbollah-geleide Shia-moslim en linkse guerrilla's in de Israëlische 'veiligheidszone' in het zuiden van Libanon. [214] De SLA ontving militaire en logistieke steun van de Israel Defense Forces en opereerde onder een door Israël gesteunde voorlopige administratie. Dit conflict was een uitbreiding van de voortdurende strijd in de regio, waaronder de Palestijnse opstand in Zuid-Libanon en de bredere Libanese burgeroorlog (1975-1990), die conflicten zag tussen verschillende Libanese facties, de door maroniet geleide Libanese front, de Shia Amal-beweging en de Palestijnse bevrijdingsorganisatie (PLO).
Vóór de Israëlische invasie van 1982 wilde Israël PLO -bases in Libanon elimineren, ter ondersteuning van maroniete milities tijdens de Libanese burgeroorlog. De invasie van 1982 leidde tot het vertrek van de PLO uit Libanon en de oprichting van de veiligheidszone door Israël om zijn burgers te beschermen tegen grensoverschrijdende aanvallen. Dit resulteerde echter in ontberingen voor Libanese burgers en Palestijnen. Ondanks het gedeeltelijk terugtrekken in 1985, versterkten de acties van Israël de conflicten met lokale milities, wat leidt tot de opkomst van Hezbollah en de Amal-beweging als belangrijke guerrilla-troepen in de Shia-Majority South. Na verloop van tijd werd Hezbollah, met steun van Iran en Syrië, de overheersende militaire macht in Zuid -Libanon.
De aard van oorlogvoering uitgevoerd door Hezbollah, inclusief raketaanvallen op de Galilea en psychologische tactiek, daagde het Israëlische leger uit. [215] Dit leidde tot de groeiende publieke oppositie in Israël, vooral na de Israëlische helikopterramp van 1997. De vier moedersbeweging werd een belangrijke rol gespeeld bij het slingeren van de publieke opinie op terugtrekking uit Libanon. [216]
Hoewel de Israëlische regering hoopte op een terugtrekking als onderdeel van een bredere overeenkomst met Syrië en Libanon, mislukten de onderhandelingen. In 2000, na zijn verkiezingsbelofte, trok premier Ehud Barak eenzijdig Israëlische troepen terug in overeenstemming met de resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties 425 van 1978. Deze terugtrekking leidde tot de ineenstorting van de SLA, waarbij veel leden naar Israël vluchtten. [217] Libanon en Hezbollah beschouwen de terugtrekking nog steeds als onvolledig vanwege de aanwezigheid van Israël in Sheba's Farms. In 2020 erkende Israël het conflict officieel als een volledige oorlog. [218]
History of Israel