De acht jaar van Mohammad Khatami's twee termijnen als president in 1997-2005 worden soms het Iraanse hervormingstijdperk genoemd.^[122] Het presidentschap van Mohammad Khatami, dat op 23 mei 1997 begon, markeerde een significante verschuiving in het politieke landschap van Iran, waarbij de nadruk lag op hervormingen en modernisering.Khatami won de verkiezingen met een opmerkelijke 70% van de stemmen en een hoge opkomst van bijna 80%. De overwinning van Khatami viel op door de brede steun, waaronder traditionele linksen, bedrijfsleiders die economische openheid bepleiten, en jongere kiezers.^[123]De verkiezing van Khatami gaf blijk van een verlangen naar verandering in de Iraanse samenleving, vooral na de oorlog tussen Iran en Irak en de wederopbouwperiode na het conflict.Zijn presidentschap, vaak geassocieerd met de ‘2e van de Khordad-beweging’, concentreerde zich op de rechtsstaat, democratie en inclusieve politieke participatie.Aanvankelijk kende het nieuwe tijdperk een aanzienlijke liberalisering.Het aantal dagbladen dat in Iran werd gepubliceerd, steeg van vijf naar zesentwintig.Ook de uitgeverij van tijdschriften en boeken nam een ​​hoge vlucht.De Iraanse filmindustrie bloeide onder het Khatami-regime en Iraanse films wonnen prijzen in Cannes en Venetië.^[124] Zijn hervormingsgezinde agenda botste echter vaak met de conservatieve elementen van Iran, vooral met degenen in machtige posities zoals de Guardian Council.Deze botsingen resulteerden vaak in de nederlaag van Khatami in politieke veldslagen, wat leidde tot desillusie onder zijn aanhangers.In 1999 werden er nieuwe beperkingen aan de pers opgelegd.Rechtbanken verboden meer dan 60 kranten.^[124] Belangrijke bondgenoten van president Khatami werden gearresteerd, berecht en gevangengezet op wat externe waarnemers als “verzonnen” ^[125] of ideologische gronden beschouwden.De regering van Khatami was constitutioneel ondergeschikt aan de Opperste Leider, waardoor zijn gezag over belangrijke staatsinstellingen werd beperkt.Zijn opmerkelijke wetgevende poging, de ‘tweelingwetten’, had tot doel de verkiezingswetten te hervormen en de presidentiële bevoegdheden te verduidelijken.Deze wetsvoorstellen werden door het parlement aangenomen, maar kregen een veto van de Guardian Council, wat symbool staat voor de uitdagingen waarmee Khatami te maken kreeg bij het doorvoeren van hervormingen.Khatami's presidentschap werd gekenmerkt door een nadruk op persvrijheid, het maatschappelijk middenveld, vrouwenrechten, religieuze tolerantie en politieke ontwikkeling.Hij probeerde het imago van Iran internationaal te verbeteren, samen te werken met de Europese Unie en de eerste Iraanse president te worden die verschillende Europese landen bezocht.Zijn economische beleid zette de industrialisatie-inspanningen van eerdere regeringen voort, waarbij de nadruk lag op privatisering en integratie van de Iraanse economie in de wereldmarkt.Ondanks deze inspanningen werd Iran geconfronteerd met aanzienlijke uitdagingen, waaronder werkloosheid en een aanhoudende strijd tegen de armoede.In het buitenlands beleid streefde Khatami naar verzoening boven confrontatie, pleitte voor een "Dialoog tussen beschavingen" en probeerde de betrekkingen met het Westen te herstellen.Verschillende landen van de Europese Unie begonnen eind jaren negentig de economische banden met Iran te hernieuwen, en de handel en investeringen namen toe.In 1998 herstelde Groot-Brittannië de diplomatieke betrekkingen met Iran, die sinds de revolutie van 1979 waren verbroken.De Verenigde Staten versoepelden hun economisch embargo, maar bleven meer genormaliseerde betrekkingen blokkeren, met het argument dat het land betrokken was bij internationaal terrorisme en een kernwapencapaciteit aan het ontwikkelen was.