Koninklijk Hongarije was de naam van het deel van het middeleeuwse koninkrijk Hongarije waar de Habsburgers werden erkend als koningen van Hongarije in de nasleep van de Ottomaanse overwinning in de Slag bij Mohács (1526) en de daaropvolgende opdeling van het land.Een tijdelijke territoriale scheiding tussen de rivaliserende heersers John I en Ferdinand I vond pas in 1538 plaats, onder het Verdrag van ^[Nagyvárad] , toen de Habsburgers de noordelijke en westelijke delen van het land (Koninklijk Hongarije) kregen, met de nieuwe hoofdstad Pressburg (Pozsony). , nu Bratislava).John I verzekerde het oostelijke deel van het koninkrijk (bekend als het Oost-Hongaarse koninkrijk).Habsburgse vorsten hadden de economische macht van Hongarije nodig voor de Ottomaanse oorlogen.Tijdens de Ottomaanse oorlogen werd het grondgebied van het voormalige koninkrijk Hongarije met ongeveer 60 procent verkleind.Ondanks deze enorme territoriale en demografische verliezen was het kleinere en zwaar door oorlog verscheurde Koninklijk Hongarije net zo belangrijk als de Oostenrijkse erflanden of de Boheemse kroonlanden aan het einde van de 16e eeuw.^[67]Het grondgebied van het huidige Slowakije en het noordwesten van Transdanubië maakten deel uit van dit staatsbestel, terwijl de controle over de regio van Noordoost-Hongarije vaak verschoof tussen Koninklijk Hongarije en het Vorstendom Transsylvanië.De centrale gebieden van het middeleeuwse Hongaarse koninkrijk werden 150 jaar lang door het Ottomaanse Rijk geannexeerd (zie Ottomaans Hongarije).In 1570 trad John Sigismund Zápolya af als koning van Hongarije in het voordeel van keizer Maximiliaan II onder de voorwaarden van het Verdrag van Speyer.De term "Koninklijk Hongarije" raakte na 1699 in onbruik, en de Habsburgse koningen verwezen naar het onlangs uitgebreide land met de meer formele term "Koninkrijk Hongarije".