Het presidentschap van Hosni Mubarak in Egypte, dat duurde van 1981 tot 2011, werd gekenmerkt door een periode van stabiliteit, maar werd gekenmerkt door autocratisch bestuur en beperkte politieke vrijheden.Mubarak kwam aan de macht na de moord op Anwar Sadat, en zijn bewind werd aanvankelijk verwelkomd als een voortzetting van Sadats beleid, met name de vrede met Israël en de aansluiting bij het Westen.Onder Moebarak handhaafde Egypte zijn vredesverdrag met Israël en zette het zijn nauwe betrekkingen met de Verenigde Staten voort, waarbij het aanzienlijke militaire en economische hulp ontving.In eigen land concentreerde het regime van Mubarak zich op economische liberalisering en modernisering, wat in sommige sectoren tot groei leidde, maar ook de kloof tussen rijk en arm vergrootte.Zijn economisch beleid was voorstander van privatisering en buitenlandse investeringen, maar werd vaak bekritiseerd omdat het de corruptie bevorderde en een eliteminderheid ten goede kwam.Het bewind van Moebarak werd ook gekenmerkt door hardhandig optreden tegen afwijkende meningen en beperking van de politieke vrijheden.Zijn regering was berucht vanwege schendingen van de mensenrechten, waaronder de onderdrukking van islamistische groeperingen, censuur en politiegeweld.Mubarak maakte consequent gebruik van noodwetten om zijn controle uit te breiden, de politieke oppositie te beperken en de macht te behouden via vervalste verkiezingen.In de laatste jaren van Mubaraks bewind nam de publieke ontevredenheid toe als gevolg van economische problemen, werkloosheid en het gebrek aan politieke vrijheid.Dit culmineerde in de Arabische Lente van 2011, een reeks protesten tegen de regering, die zijn aftreden eisten.De protesten, gekenmerkt door massale demonstraties in het hele land, leidden uiteindelijk tot het aftreden van Mubarak in februari 2011, waarmee een einde kwam aan zijn dertigjarige bewind.Zijn aftreden markeerde een belangrijk moment in de geschiedenis van Egypte en vertegenwoordigde de afwijzing van het autocratische bewind door het publiek en het verlangen naar democratische hervormingen.Het post-Moebarak-tijdperk is echter vol uitdagingen en aanhoudende politieke instabiliteit geweest.